• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Without Gravity | Tenderfoot

Een melancholische mokerslag.
CD, One Little Indian/Bertus

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 04 augustus 2005

Het is als vloeken in de kerk om in een muziekmagazine te schrijven dat je Jeff Buckley ruk vind, maar de tere ziel van de heilig verklaarde nachtegaal heeft mij nooit geraakt. Zijn melodramatische hysterie leverde mij alleen maar ergernis op. Zijn vele muzikale navolgers zijn dan ook door mij weggekeken. Gelukkig zijn dat soort bands tegenwoordig op sterven na dood: Travis en The Veils, een andere richting ingeslagen: Radiohead of in de leer gegaan bij de grootste band ter wereld: Coldplay. Hoe dan ook, de geest van Buckley leek te zijn verdwenen – ook nu zijn moeder geen bootlegs meer kan vinden om uit te brengen.

Nu is daar echter Without Gravity. Een groep uit IJsland, die in zanger Karl Henry (Kalli voor vrienden) de vergelijking met Buckley kan doorstaan. Eenzelfde warm, ronddwalend timbre delen zij. Gelukkig lijdt Henry echter niet aan enige vorm van theatraal gedrag. Met zijn drie kompanen houdt hij het rustig en relaxed. Prachtige akoestische gitaarpop schotelt het viertal ons voor op hun debuutalbum Tenderfoot.

Teder is het. Zalvende melodieën die, jawel, voortkabbelen op fijne, dromerige gitaren en losse, sprankelende drums. Laat je afglijden op ‘Waterfall’ om uit te komen bij het meeslepende ‘Teardrops’. Pak dan je lief vast en laat ‘Been Let Down’ horen en hij of zij zal je nooit meer verlaten. Zo mooi en breekbaar hoor je ze weinig. Zoals je ook zelden zo dicht tegen de luidsprekers aan wilt kruipen om je te laten strelen door de intieme en hartvervarmende voordracht van Henry.

IJslandse muziek staat bekend om atmosferische en bliepjes en piepjes klanken. Dat er in Reykjavik ook muzikanten rondlopens die genoeg hebben aan een akoestische gitaar komt als een prettige verrassing. Er valt dan ook een lijn te trekken naar die andere stekkerloze apen uit het koude noorden: Kings Of Convenience. Zij behoorden ooit tot de New Acousitc Movement, een stroming die nooit een weg vond naar het grote publiek. Vijf jaar na dato zit dat er met Without Gravity misschien wel in en spoort het moeder Buckley zelfs aan om wat akoestisch werk van zoonlief op te duikelen. Wie weet zal ook ik me dan gewonnen geven. Als het op Tenderfoot lijkt, valt daar in ieder geval weinig tegen in te brengen. Wat een schitterende plaat!

http://www.kindamuzik.net/recensie/without-gravity/tenderfoot/10230/
Meer Without Gravity op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/without-gravity