Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Windsor For The Derby bestaat tien jaar en levert met We Fight Til Death een vijfde werkstuk af. Intussen is er veel veranderd voor de eens in Florida residerende band. In het verleden brachten ze hun materiaal uit op een brede waaier aan labels waaronder Trance Syndicate, Young God en Aesthetics. Anno 2004 voegen ze daar Secretly Canadian aan toe. Ook hebben basisleden Dan Matz en Jason Mcneely zich intussen herenigd in Philadelphia waar ze zich laten omringen door nieuwelingen Ben Cissner en Timothy White (die samen met Jason Mcneely in I Love You But I’ve Choosen Darkness speelt).
Laten deze wijzigingen sporen na? Waarschijnlijk wel maar het blijft natuurlijk moeilijk om de exacte invloed te achterhalen. Iedere plaat van Windsor For The Derby verschilt immers steeds in grote mate van de vorige en met We Fight Til Death is het niet anders. Het is misschien wel hun meest popgevoelige en toegankelijke plaat tot op heden maar echt hapklaar wordt het nooit. Net zoals op het in 2002 verschenen The Emotional Rescue LP duiken er op regelmatige basis zanglijnen op maar deze keer winnen de instrumentale composities weer aan kracht. We Fight Til Death bouwt overduidelijk op dezelfde basis verder maar klinkt op een bepaalde manier harder, benadrukt de ritmiek meer en combineert dit met het tegendraadse van bijvoorbeeld Difference And Repetition (1999).
En dat is net wat We Fight Til Death zo interessant maakt. Over het hele album is er een constante onderhuidse hypnotiserende stuwing aanwezig die je van het ene nummer naar het andere drijft. Kortere instrumentale stukken duiken op tussen de gewichtigere nummers terwijl melodieën je naar de keel grijpen. Nadat het acht minuten durende ‘The Melody of a Fallen Tree’ je toegang heeft verschaft tot We Fight Til Death val je van het ene klankenpallet in het andere. Repetitieve riffs worden zorgvuldig uitgesponnen en gemuteerd zodat gaandeweg de plaat zich in je onderbewustzijn nestelt. Temidden van dit alles zijn het steeds net die subtiele details die het verschil maken. Constant zweef je tussen sluimer en spanning en dan valt het pas op hoe mooi We Fight Til Death eigenlijk is. Zacht en liefelijk maar toch tegelijkertijd ook meeslepend en intens. Heerlijke plaat!
http://www.kindamuzik.net/recensie/windsor-for-the-derby/we-fight-til-death/7233/
Meer Windsor For The Derby op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/windsor-for-the-derby
Deel dit artikel: