Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er wordt weinig gelachen op Rebecca Drive. Maar we hadden dan ook geen cabaretplaat verwacht. En denk je eenmaal te luisteren naar een baardige Amerikaan die metersdiep in de ranzige modder van de Mississippi staat, blijkt de Willy Clay Band ‘gewoon’ een stel harige Zweden (met exotisch klinkende namen als Örjan Mäki en Björn Pettersson) die onder de bezielde leiding van producer Will Kimbrough een plaatje opnamen in het zonnige Hendersonville in Tennessee, waar onder anderen Johnny Cash en Roy Orbison vandaan kwamen.
De dertien eerlijke songs van Rebecca Drive zijn eerder geïnspireerd door grote Amerikaanse countrysterren en hamburgers dan door Pippi Langkous of Ikea. Vanaf opener ‘Soldier’ verjagen scheurende mondharmonica’s en zeurderige mannenstemmen de stilte van de prairie in dertiental pakkende songs.
Het geluid van het muzikale vijftal is vetter dan dat van rammelaars en landgenoten als Nicolai Dunger en Thomas Denver Jonsson, om maar een paar voorbeelden te noemen. Maar de Willy Clay Band kiest anderzijds ook voor een traditionele en helaas ook wat degelijke aanpak, waarmee ze diep het verleden in duiken. Neem daarbij gastbijdragen van Garth Hudson (The Band!) en Bucky Baxter (R.E.M., Bob Dylan en Beastie Boys) en heb je een rotsvaste en malse countryplaat, die lekker ouderwets en behoorlijk Amerikaans klinkt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/willy-clay-band/rebecca-drive/12387/
Meer Willy Clay Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/willy-clay-band
Deel dit artikel: