Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als je eenentachtig jaar oud bent en vijftig jaar aan klassiekers als 'Blue Eyes Crying in the Rain' en tranentrekkers als 'Too Sick to Pray' achter de rug hebt, mag je daarna best schaamteloos minder memorabele 'kabbelcountry' maken. De outlaw is echter nog immer levend in Willie Nelson, dus hij kabbelt met kloten op een plaat met maar liefst negen eigen songs. Een eeuwigheid geleden dat Nelson zelf persoonlijk materiaal schreef.
Op Band of Brothers - en dan met name in 'The Wall' - kijkt hij onder meer terug op de tol die het toeren opeiste en op de teloorgang van zijn privéleven. In 'Wives and Girlfriends' wordt de oude snoeperd in Nelson wakker, een song over alle vrouwen en vriendinnen die hij versleten heeft. "I love my wife and I love my girlfriends, but may they never meet", zingt de scherpzinnige, schmierende Nelson.
Daarop volgen een aantal senioren-slowsongs, die door de nonchalante zang van Nelson en de frisse productie van Buddy Cannon toch uit te zitten zijn. 'The Git Go' - een duet met Jamey Johnson - is vervolgens een wat te politieke en religieuze cover van countryster Billy Joe Shaver op een verder prettige plaat. Een album waarop Nelson soms luchtig, soms gevoelig reflecteert op de liefdes en ander muzikantenleed uit zijn rijke, dwarse leven.
http://www.kindamuzik.net/recensie/willie-nelson/band-of-brothers/25108/
Meer Willie Nelson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/willie-nelson
Deel dit artikel: