Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"I'm sorry honey, but this highway's home", bekent Will Hoge in het slotnummer 'The Highway's Home' van zijn vierde cd Draw the Curtains. Deze rocker uit Nashville schijnt er een straf toerschema op na te houden. Iets wat de meeste artiesten niet in de kouwe kleren gaat zitten.
Bij Hoge lijkt vooral de stem last te hebben van overbelasting. Die is weliswaar aangenaam rauw, maar komt slechts met de grootste moeite tevoorschijn uit de diepte van zijn keel, en lijkt het helemaal niet leuk te vinden naar de oppervlakte te moeten komen. Het gevolg is dat Hoge voortdurend lijkt te forceren.
Pas als hij dat nalaat, gebeurt er wat. Zoals in het kale, akoestische 'I'm Sorry Now' (met fraaie treurviool), dat aangenaam uit de toon valt tussen de ronkende Amerikaanse rock à la Springsteen, Mellencamp en Petty waarmee Draw the Curtains grotendeels gevuld is. Hetzelfde geldt voor de gospel van 'Washed by the Water' en het al genoemde countrygetinte 'The Highway's Home'.
Op een enkel liedje na bevat het album vooral doorsnee rock. Ondanks de aanwezigheid van onder anderen Dan Baird (gitaar), Pat Buchanan (gitaar), Ken Coomer (drums) en Reese Wynans (Hammond). Op het podium zal dit er best ingaan, maar in de cd-speler verwacht je toch iets meer eigen gezicht en geluid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/will-hoge/draw-the-curtains/16487/
Meer Will Hoge op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/will-hoge
Deel dit artikel: