Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op Double 99 en Zed Bias na hebben wij nooit veel in garage gezien. Ook de rest van Europa viel niet en masse voor de combinatie van stuiterende ritmes en r&b-vocals uit Engeland. Op een occasionele Artfull Dodger-hit of de Posh Spice-vermomming True Steppers na dan. Twee jaar geleden baarde garage echter een rauwe, half verminkte bastaardzoon: grime, die door de hippe muziekliefhebber aan de borst werd gedrukt. Diepe baslijnen uit de kraters van drum&bass, verknipte hiphopbeats en over-en-weer schietende spacey geluiden vormden de achtergrond voor raps die soms een luie dancehallkadans aanhielden en dan weer venijnig snel uitgespuwd werden. Grime was het geluid van de straat, van achttienjarige boefjes die achter een straathoek in Oost-Londen klaar stonden met een scheermesje om onschuldige voorbijgangers van hun geld te beroven. Een van die boefjes was Dizzee Rascal, die met de driedubbele uppercut Boy in da Corner de prestigieuze Mercury Prize won.
De geestelijke vader van Dizzee Rascal en de hele grime-sound was echter deze Wiley, die in de laatste twee jaar alleen al vierentwintig singles uitbracht. Wiley veegt met alle trendspotters die het nieuwe geluid in een vakje probeerden te stoppen de vloer aan in de weergaloze eerste single 'Wot Do U Call It': "Garage? Urban? 2-step? I don't care about garage!" Wiley spreekt liever over 'eski-beat', naar zijn allereerste riddim 'Eskimo', die samen met 'Ice Rink' (al in talloze versies verschenen) en 'Avalanche' de sound van het genre definieerde en hier in de vorm van interludes te horen zijn. U hebt het al begrepen, een warme plaat is dit niet echt.
Waar Dizzee Rascal met Boy in da Corner een sonische geluidsbom afleverde, dreigt Wiley er alleen maar mee om je op te blazen. De werkwijze is anders, maar even effectief. Is Wiley dan het toegankelijkere broertje van Dizzee Rascal? Als je het catchy 'Pick Yourself up' of de r&b-with-a-twist van 'That's What I Need' hoort misschien wel. Laat het er ons op houden dat Wiley rijper is dan Dizzee Racal, en misschien wel nóg meer potentieel heeft. IJskoude plaat die in onze stereo blijft zitten untill hell freezes over.
http://www.kindamuzik.net/recensie/wiley/treddin-on-thin-ice/5902/
Meer Wiley op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wiley
Deel dit artikel: