Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De saxofoon. In de jaren tachtig kan men er geen genoeg van krijgen. Dat grote blinkende instrument met die dominerende toon past goed bij een periode waarin men meer egogericht gaat denken, waardoor de verschillen tussen arm en rijk ook steeds groter worden. Die vrolijke noot, met de opkomst van Britse ska en bands als Spandau Ballet en ook Doe Maar, vormt een schril contrast met de grote werkloosheid van die tijd. Ook nu is er weer sprake van een economische crisis. En jawel, de saxofoon is heel even terug. Clarence Clemons uit de band van Bruce Springsteen mag het helaas niet meer meemaken.
Wild Belle klinkt misschien verfrissend, vernieuwend is het man-vrouwduo dus zeker niet. Het nummer 'It's too Late' is een heerlijke tosti van sensuele vocalen en de zwoele klank van een blaasinstrument. Helaas is deze aantrekkelijke single ook meteen de beste track van de cd. De andere songs op dit debuut dwarrelen voorzichtig op de dunne grens van dansbare pop en een soort van hipsterreggae. Echt een verpletterende indruk maken de elf nummers niet. Toch is Isles een opmerkelijke plaat, dankzij de CocoRosie-achtige zangeres Natalie Bergman en de longinhoud van bloedverwant Elliot.
De meeste songs luisteren vooral lekker weg. De fraaie vocalen zullen ook liefhebbers van meer folky muziek aanspreken. Het is uitkijken naar hoe dit live en op een eventueel volgende cd uitpakt. Het zal zeker op het podium toch iets wilder moeten swingen dan nu het geval is. Broer en zus weten zich vooralsnog neer te zetten als een fris tweetal met retromuziek voor een breed publiek. En zo houden ze het ook met deze volwaardige release nog even spannend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/wild-belle/isles/23842/
Meer Wild Belle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wild-belle
Deel dit artikel: