Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Casey Dienel maakt al bijna vanaf het moment dat ze kan lopen muziek. Een studie aan het conservatorium is dan ook een logische keuze vanaf het moment dat ze mag autorijden. Ze studeert twee jaar aan het prestigieuze New England Conservatory of Music te Boston, maar geeft er de brui aan om volledig haar eigen ding te kunnen doen. Terug in hometown Portland, Oregon, gaat ze samen met Shawn Crieden als White Hinterland door het muzikale leven. Op Kairos maken ze volgens sommigen Art&B. Een term die de lading goed dekt, want ze maken een zwoele mix tussen minimalistische elektronica en sexy R&B-vocalen.
Met live looping, elektronische en akoestische percussie, donkere beats, doordringende bassen en wat dubstep doet Crieden alleen het hoognodige. Hierdoor klinkt het niet dichtgeplamuurd, maar juist ruimtelijk. De hypnotiserende, etherische geluiden werken als een oase voor de soms haast onschuldig klinkende stemkunsten van Dienel. Hiermee roept ze de dromerige zang van Harriet Wheeler van The Sundays weer in herinnering.
Het contrast tussen het machinale van Crieden en de diepmenselijke vocalen van Dienel blijft de hele plaat werken, met als uitschieters het überijl gezongen 'Icarus', het duistere 'Cataract' en het ritmisch afwisselende 'Begin Again'. White Hinterland toont met Kairos aan dat R&B-vocalen gekoppeld aan arty muziek niet tot een muzikale bastaard leidt. Zoals bijvoorbeeld The xx dat met wave deed. Kairos zal liefhebbers van het jonge Britse gezelschap wellicht ook bevallen. Net zoals die van Beach House, Dirty Projectors en School of Seven Bells overigens.
http://www.kindamuzik.net/recensie/white-hinterland/kairos/20262/
Meer White Hinterland op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/white-hinterland
Deel dit artikel: