Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor zijn kersverse label strikte Jack White als eerste dit vlotte triootje uit Detroit. In de studio van Brendan Benson nam de mannelijke wederhelft van The White Stripes ook nog eens de productie van Do Rabbits Wonder? in handen. “The white stuff is the right stuff”, zo kreunt het hippe drietal daarom uit volle borst in de openingstreffer 'Orange', terwijl ze aardig hun best doen om vooral niet te klinken als The White Stripes. Voor het gemak zijn alle songtitels gedoopt tot kleurtjes.
De dertien songs bevatten zo'n beetje alles om Whirwind Heat als de nieuwe Strokes of The White Hypes te bestempelen. Maar die nieuwe Strokes is zo nieuw nog niet. Het frivole gestunt op het Moog-keyboard van zanger David Swanson en de nichterige snik in zijn vocalen onthullen de naweeën van de jaren '80, waarbij weleens iets opduikt van inspiratiebronnen als Mudhoney of The Melvins om de grunge-generatie een eer te bewijzen. In meer lawaaierige momenten, zoals met 'Blue' en 'Red', neigt het freaken met goedkope synthesizers, losbandige drumpartijen en schreeuwende uithalen van voorman Swanson naar volslagen hysterie. Voor menig trendwatcher is Whirwind Heat dan ook dé uitverkoren band om in de gaten te houden. Toch zijn de capriolen van Whirlwind Heat niet echt bijzonder te noemen. De korte songs lijken allemaal net iets teveel op elkaar, maar het geheel is niet onaardig als muziek tijdens hersenloze bezigheden, maar verwacht in ieder geval geen wonderen van Whirlwind Heat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/whirlwind-heat/do-rabbits-wonder/3563/
Meer Whirlwind Heat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/whirlwind-heat
Deel dit artikel: