Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als ik de cd voor het eerst in de cd-lade stop ben ik benieuwd wat me te wachten staat. Er staat me vaag iets bij dat Weedeater wat weg had van het geweldige Soilent Green. Starend naar het hoesje lijkt me dit onzin. Bij de eerste tonen van het 8 minuten durende Bull hoor ik zware, zompige stonerdoom. Iets anders dan Soilent Green dus.
Dit is Black Sabbath, maar dan ultra-heavy gespeeld. Zwaarder is het bijna niet te krijgen. De muziek wordt aangevuld door een stem die tussen een zware grunt en een ranzige krijs in zit. Perfect voor dit lawaai.
De band wil vooral heavy overkomen, maar perst er af en toe ook een bluesy solo uit. Alles blijft behoorlijk traag en nergens komt de muziek op snelheid, iets waar ik wel op zit te wachten. Ik kan dan beter Soilent Green opzetten, want die wisselen zulke zware stukken fijn af met snelle hakstukken.
Bij Weedeater ben ik daarvoor aan het verkeerde adres. Wel neemt de band in de nummers Woe's Me en het afsluitende Kira May gas terug door middel van rustiger en wat lichter gitaarwerk. En dit is nodig om de plaat uit te kunnen zitten.
Weedeater is vooral interessant voor zware doom- en stonerfreaks die de woorden "heavy" en "traag" prominent in hun boekje hebben staan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/weedeater/sixteen-tons/3729/
Meer Weedeater op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/weedeater
Deel dit artikel: