Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zoals het een progressieve rockband betaamt, weigert We Insist! zich te houden aan de grenzen van een genre. Een instelling die er altijd op uitdraait dat je bij dezelfde bands in een hok wordt gegooid. In dit geval Primus, King Krimson, The Mars Volta en vooruit: Tool.
Met Primus heeft We Insist! melige gekte gemeen. Doorsnee songtitels ten spijt zet zanger Julien Divisia bij voorkeur een Les Claypooltypetje neer tussen de ritmische fratsen waar de band maar geen genoeg van kan krijgen. King Krimson heeft voor geluidstechnische inspiratie gezorgd, jazz voor ongebreidelde songstructuren en improvisatiedrang.
'Oakleaves', 'Efficiency and Bad Habits', 'Dead Dogs', de nummers geven zich niet gemakkelijk prijs. We Insist! probeert alles uit zowel de vierkante meter als de lange afstand te halen.
Om het vertrek van de tweede saxofonist te compenseren, stuurt overgebleven blazer François Wong zijn sax tegenwoordig door een batterij gitaareffecten. Hij dwarrelt als een dwarse vlinder door een oneven raamwerk dat zijn kracht pas na duchtige herkeuring - uitgevoerd door een panel van experts - bevestigd ziet.
The Babel Inside Was Terrible laat zich uiteindelijk beluisteren als een Zappa-album. Over de gehele linie is de experimenteerdrift prijzenswaardig. Ook al staat tegenover elk hoogtepunt een moment waarop de band het bloed onder je nagels vandaan speelt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/we-insist/the-babel-inside-was-terrible/19637/
Meer We Insist! op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/we-insist
Deel dit artikel: