Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"A riff-oriented Doom machine along the lines of early Cathedral and The Obsessed", zegt de biografie. Goed, ben ik ook al klaar, want dat klopt wel. Of niet helemaal, want als er staat 'early Cathedral' denk ik direct aan monsterlijke Forest of Equilibrium, en de pure depressie die daarop wordt bezongen is toch echt mijlenver verwijderd van de swingende doom op Voodoo Shock's gelijknamige album.
Neemt niet weg dat er wel degelijk parallellen lopen met de latere Cathedral, The Obsessed, de oude Trouble en natuurlijk ons aller Black Sabbath. Dat de drie frisse jongens in het cd-boekje niet bepaald uitzien als uitgespacede doom-knakkers, doet niet af aan het feit dat hun album tot de betere in de hedendaagse doom/stonerwereld gerekend mag worden. Na meerdere keren luisteren dan, want aanvankelijk lijkt het allemaal wat te clichématig. Een beetje doorzetten beloont je echter, want de nummers hebben meer te bieden dan het lijkt, de gitaarmelodieën zijn vaak sterk en soms zelfs mooi melancholiek, en zelfs de zang - vaak het grote struikelblok - krijgt een dikke voldoende: redelijk helder, weinig Duits accent, en dit keer eens niet vals. Alleen in de verder heerlijke doom versie van 'Nights in White Satin' van The Moody Blues klinkt de stem van Uwe Groebel wat te vlak om te blijven boeien.
Voodoo Shock is een lekkere, eerlijke doomplaat, niet overdreven depressief of spacy, maar gewoon doom metal zoals die vroeger ook al werd gemaakt. Aanrader voor alle fans van bovengenoemde bands.
http://www.kindamuzik.net/recensie/voodoo-shock/voodoo-shock/3421/
Meer Voodoo Shock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/voodoo-shock
Deel dit artikel: