Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Twee jaar geleden debuteert Volbeat zeer sterk met The Strength, The Sound, The Songs. Een glansrol is weggelegd voor zanger Michael Poulsen, die met zijn emotionele uithalen niet onderdoet voor een Keith Caputo of een Glen Danzig. Een talent dat hij overigens ook live met het grootste gemak waarmaakt.
Deze beladen zang zorgt in combinatie met een aantal klassieke metalriffs voor één van de betere platen van 2005. Maar het album raakt ondergesneeuwd en doet buiten thuisland Denemarken weinig stof opwaaien.
Afgaande op de aandacht die Rock The Rebel, Metal The Devil nu al krijgt, is de promotiemachine van deze opvolger al stukken beter op gang. Volbeat verdient het dubbel en dwars, want het moet gezegd worden dat de band een uniek geluid neerzet. De zware invloeden van River Runs Red ten spijt.
Onder het motto ' if it ain’t broke, don’t fix it' is aan het geluid (zwaar instrumentarium, galmende zang) niet gesleuteld. Volbeat klinkt vertrouwd vanaf de eerste seconde. Nog meer dan het debuut draait Rock The Rebel, Metal The Devil om de zanglijnen. Die zijn wederom prachtig en meeslepend, maar weten één manco niet te verhullen.
Want waar zijn de aan het oude Metallica refererende gitaarpartijen die het eerste album zoveel pit gaven? Poulsens rol is nu zó groot dat de rest van de band zich naar hem vormt, zonder veel aan diepgang bij te dragen. Volbeat is een richting ingeslagen waarin er meer plaats is voor het liedje. Goede liedjes worden er in het rockkamp echter al zoveel geschreven; een extra scheut metal had deze anderszins prima plaat niet misstaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/volbeat/rock-the-rebel-metal-the-devil/15090/
Meer Volbeat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/volbeat
Deel dit artikel: