Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Natuurlijk, recensenten zijn ijdel. Dus die vinden het niet leuk een wit papiertje te krijgen dat de cd bevat van Victor Malloy, terwijl de originele hoes (gezien op het net) er veel mooier uitziet. Geluid en beeld hoort bij elkaar. De persinfo geschreven door de lieve mensen bij Fount Music helpt ook niet echt. Natuurlijk, persinfo's en cliché-formuleringen horen ook bij elkaar, maar in dit geval is de kwantiteit aan cliché's -in de woorden van Fount- "verbluffend." Natuurlijk... zij bedoelen de muziek, niet de geschreven info. Deze muziek wordt verder nog gekenmerkt - nog steeds volgens de persinfo - door "scherpe composities" met een "magisch, eigen geluid" voortgebracht door Russ Jones en Scot Kenny MacKracken die zich "met wat instrumenten en een oude sampler opsloten in hun appartement." Klinkt allemaal heel romantisch.
Ondanks dit zogenaamde magische eigen geluid, klinkt de muziek -nog steeds volgens de persinfo - als Nick Drake die de sampler ontdekt, terwijl de Beach Boys in zijn achtertuin staan te zingen. Met andere woorden: we zijn weer terug bij af en hebben te doen met één van die vele bandjes die teruggrijpen op die goede oude jaren zestig. Je weet wel, wat een tijdje terug die romantici van de New Acoustic Movement (Kings of Convenience en consorten) ook al deden. Misschien nog net genoeg om die recensenten wakker te schudden die sowieso al dertig jaar voor hetzelfde gevestigde muziekblad schrijven en langzaam echt wel uitkijken naar hun pensioen, maar moeten die hippe recensenten bij KindaMuzik daar nu lastig mee gevallen worden? Ik dacht het niet.
http://www.kindamuzik.net/recensie/victor-malloy/lions-and-tigers-and-bears/6229/
Meer Victor Malloy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/victor-malloy
Deel dit artikel: