Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De tweede plaat waarmee het vanuit Leeds opererende gezelschap Vessels op de proppen komt heet Helioscope. Daarop creëert de groep een geluid dat bol staat van de postrockelementen, maar tegelijk genoeg raakvlakken kent met de betere stuwende en swingende indierock. In de gortdroge productie drammen bassynthesizers en afwisselend logge en hectische drumpartijen zich naar de voorgrond. Daar figureren echter ook al zwierige keyboardmelodieën, twinkelende bellen en gierende gitaren. Het mag dus geen wonder heten dat Vessels' plaat zich zowel leent voor een lentezonnetje (het lichtvoetige tempo, de sprankeling) als voor nachtelijke danspartijen (de dreunende bassen). Tel daarbij op dat de band zijn hand niet omdraait voor een paar immense climaxen en je begrijpt dat Helioscope een album is waaraan de meest verstokte postrockliefhebbers hun hart kunnen ophalen.
Op Helioscope worden echter geen keuzes gemaakt en daardoor wedt de band op te veel paarden. Maar risico spreiden is risico mijden en dus nauwelijks op winst boeken. Zo zijn de ragfijne gitaarloopjes linea recta terug te voeren op Explosions in the Sky, is de gruizige productie en dansbare bombast geleend van 65Daysofstatic en hinten de synths wel erg openlijk aan Battles. Ook de zwaarmoedigheid van iLiKETRAiNS, het etherische dat Sigúr Ros kenmerkt en de ijle vocale bijdragen die aan Thom Yorke doen denken, zijn niet te missen. Je mag met een Helioscope dan beschermd naar de zon kunnen turen, bij Vessels is er momenteel niets nieuws onder de zon te vinden. Met de lentezon in de bol en zwoele zomernachten hoeft het ook niet altijd meer te zijn dan precies dat: een kek album voor zowel het één als het ander. Baanbrekers vind je elders wel weer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/vessels/helioscope/21412/
Meer Vessels op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vessels
Deel dit artikel: