http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Various Artists | Touch Tones

Een overdosis eclectische waanzin.
2 CD, Tummy Touch/Lowlands

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 24 september 2004

Bij Tummy Touch zijn ze altijd al dat tikje geschifter geweest dan bij andere geschifte labels. Je zou ook kunnen zeggen dat de geesten daar zo open staan dat men er af en toe beter een kurk zou instoppen. Kwestie van bepaalde chemische reacties in het Tummy Touch-brein tot het maximum houdbare te herleiden. We willen daarmee zeggen: iets minder ideeën op een cd, of zelfs maar in een nummer zou zelfs bij notoire grapjassen als Tummy Touch de luisterbaarheid naar enigszins aanvaardbare niveau's halen.

Dat het opnieuw overkookt van de gekkigheid op deze tweede aflevering van de Touch Tones-serie hoeft dan ook geen verder betoog. Opener Tom Vek is nog maar een seconde of twee uitgeraasd met Ziggy-Stardust-on-acid of Coco Elektrik is er al met een vrolijke bigbeat-meezinger. En kijk, daar is Mains Ignition met geflipte hypercatieve breakbeats. En geen houden aan want alreeds komen de Guessmen voorbijgesnord, die klinken als Ren en Stimpy die pardoes in de Tummy-studios verzeild zijn geraakt. Crazy Girl verhaalt daarna nauwgezet haar California-acid-experience ("The tide was high and so was I") over een springerig kransje van post-surfrock en rockabilly met een sci-fi obsessie.

En dan zijn we nog maar aan het vijfde nummertje. Dan moeten de cocktailjazz-dixieland-verkrachting van Patrick & Eugene, de softlounge van Le Pico, de click-dub-reggae-jazz-pop van Al Chem, de funkrock van Junkie Slip en de opgefokte hysterische punkbreaks van The Electric Mocassins Of Doom nog aan ons ondertussen tamelijk overgevoelig geworden oor voorbijtrekken. Tegen dat 'Drunk Love' van labelbaas Tim 'The Man Who's Been Anywhere But in Love' Lee de waanzin naar ongekende hoogten heeft opgestuwd waren wij dan ook al heel erg moe. Te moe om de humor nog in te zien van de nochtans zeer ironische electroclashpop van Robots In Disguise. Later meenden wij in de coda nog dromerige pop, instrumentale hiphop met Beach Boys-vocalen en slaperige folk met breekbare meisjesstem te ontwaren. Maar toen hadden we toch al op z'n minst één pauze moeten inlassen.

Een voorstel van onzentwege: Stop je beste vrienden in een kleine auto, sluit de deuren zorgvuldig af (de kinderslot-functie kan hierbij helpen), zet Touch Tones 2 op en ga vervolgens een toertje maken terwijl Uzelf achter het stuur de doofstomme speelt. Laat ons in ieder geval weten hoe lang het heeft geduurd alvorens men U de sleutels probeerde afhandig te maken. Of erger.

» Bezoek TummyTouch's website

Deel dit artikel: