http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Various Artists | Funky Chocolate Records Presents: Underground Classics Vol. 1 CD

Niet meer maar ook niet minder dan een aangename houseverzamelaar.
CD, Funky Chocolate

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 08 oktober 2004

Als deze verzamelaar van de Franse DJ Funky Chocolate van start gaat met Norma Jean Bells klassieker ‘I’m the Baddest Bitch’ zou je denken dat dit een fijn avontuur doorheen clubland gaat worden. En die lijn wordt de hele cd door grotendeels doorgetrokken. Zeker als we als tweede nummer al onmiddellijk Kenlou’s tjokvol breakbeats gestopte ‘Moonshine’ (ooit de eerste release op het Masters At Work-label) aantreffen. Ook Rick Wade, maatje van goed volk als Theo Parrish en Kenny Dixon Jr., doet niet onder met de feestelijke discohouse van ‘Angry Pimp’. En kijk, daar is King Britt, in zijn Sylk 130-vermomming, met het door Alma Horton (ja, die van 4Hero’s ‘Hold It Down’) gecroonde en al evenzeer klassieke ‘Happiness’.

Osunlades remix van ‘Tortured Soul’ hebben wij daarentegen altijd een stroperige stinker gevonden, en dat gevoel blijft na deze beluistering. Braxton Holmes en Dewey B. doen de heupen zeker wiegen met ‘Why You Trying To Hustle Me?’, maar het nummer zal allerminst bijgeschreven worden in de rij der houseklassiekers. Daarvoor krijsen de gospelstemmen iets te hoog en is de productie iets te gewoontjes.

Nick Holder vaardigt een typische Holder-track af. Wat exotische percussie, een dof baslijntje, een weemoedige synth en het feest kan beginnen, zou het lijken. Maar de stem en de clichétekst doen dit deel van Holders discografie alsnog de vergetelheid induiken.

Snel terug naar Norma Jean Bell dan, die met ‘I’m the Only Queen’ niet zo sterk voor de dag komt als op de bovengenoemde klassieker, maar haar stem heeft zoveel meer ghetto soul power dan de gemiddelde housezangeres dat we dat bezwaar snel opzijschuiven. Van de jazzy beats van Mike Huckaby hebben we hier altijd gehouden en ‘Luv Time’ schuifelt dan ook gezellig weg in de beste Moodymann-traditie.

Afgesloten wordt er met een nummertje van samensteller Funky Chocolate zelf. ‘Deep Moods’ mag dan allerminst essentieel zijn maar moet evenmin naast al deze grote namen evenmin het hoofd buigen. Onze conclusie: een lekker spiritueel schijfje voor in auto op de terugweg van een avondje dansen.

Deel dit artikel: