http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Various Artists | Ecco Reflections

Lam Gods, neem weg de remixalbums dezer wereld!
CD, ecco.chamber/Lowlands

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 23 mei 2004

Wat is er de laatste tijd toch aan de hand met de Duitstalige nieuwe jazzers? Behalve bij de Jazzanova's Sonar Kollektiv en Compost, die vlotjes de ene revelatie na de andere blijven uitbrengen, wordt er bijna overal mediocer en zelfs inferieur materiaal uitgebracht. Deze maand waren er reeds twee cd's op Stereo Deluxe die ronduit strontvervelend waren. En zelfs het anders altijd betrouwbare G-Stone komt deze week met minderwaardig materiaal op de proppen.

En met dit remixalbum van het Weense ecco.chamber, het label dat enkele maanden geleden nochtans de sublieme Destination:Out 2-compilatie uitbracht, is het weer hetzelfde liedje. Zeventien nummers in totaal bevat deze plaat en slechts enkele remixers schijnen (bij benadering dan nog) met het originele materiaal iets te kunnen aanvangen waarbij men het niet na enkele seconden op een luid geeuwen zet. Mo' Horizons, Gerd, Aromabar, Swell Session, Jeremiah, Eddy & Dus, Dublex Inc., Fila Brazillia, allemaal toch namen met enige weerklank, stellen zelfs niet teleur. Ze gooien er eenvoudigweg met de pet naar en hopen dan vervolgens dat die pet het werk voor hen gaat doen.

Maar kom, laten we even proberen (hoe moeilijk dat in dit geval ook is) enigszins positief te blijven. Megablast draait Carouge's 'How Could I Know' door de dreigende broken beatmolen en doet dat, vooral dankzij de originele stempartijen, nog niet eens zo slecht. N.O.H.A. maakt van !Deladaps 'Amaro Shavo' een stukje feestelijke, zij het nogal opgefokte tango. Quants remix van Inverse Cinematics' 'A-One' zit tjokvol vernuftige breaks en de stem van Ernesto doet zijn gebruikelijke soulvolle duit in het zakje. De Quantic remix van Quants eigen 'Tryin'' is het eerste echt dansbare nummer en het heeft toch een beetje schwung. En ook Aromabar vergaat het niet slecht met een lichtjes electroïde remix van Carouge's 'Once in My Life'.

Maar zelfs deze aanvaardbare remixen missen allemaal dat net ietsje meer dat van een leuk deuntje een nummer maakt dat je opnieuw wil horen. Elk van de artiesten heeft echt al wel ooit veel betere dingen gedaan. Ze vallen met andere woorden op omdat de rest er zo'n enorme puinhoop van maakt. De enige echt lekker draaiende remix is die van de Japanse Sleepwalker, die Jazzinho's 'Sim Ou Não' omtovert tot zwierige bossajazz met dat typisch zomerse Braziliaanse geluid. En dat is het laatste nummer van de cd. Gewoonweg om te huilen, deze plaat.

» Bezoek ecco.chambers website

Deel dit artikel: