http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Various Artists | 15 Years Café d’Anvers

Amateuristisch gebakken verjaardagstaart.
2 CD, Superten/Lowlands

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 17 november 2004

Spijtig vind ik het. Café d’Anvers bouwt al vijftien jaar een reputatie op in mijn thuisstad en is gedurende die periode, althans zeker voor een deel van die tijd, terecht een van dé nachtelijke pleisterplaatsen voor het Antwerpse hippe en jonge volkje geweest. Maar dat dit nu gevierd moest worden met zo’n povere dubbel-cd, nee, dat gaat er bij mij niet in.

Tweeëndertig nummers staan erop, waaronder – het zou er nog aan ontbreken – inderdaad een flink aantal klassiekers (zeker op cd 1, waar ‘Can You Feel It’ (Mr. Fingers), ‘Free Yourself’ (Virgo), ‘Ma Foom Bey’ (Cultural Vibe), en ‘Solid Session’ (Format) uitblinken). Maar tussen die klassiekers, die zonder onderscheid op een abominabele manier, haast slordig, soms zelfs ongeïnteresseerd, aan elkaar gelast werden, heeft men tevens een heel aantal (ze zijn zelfs in de meerderheid) vergeetbare en gedateerde schijfjes geplakt die ik, hoe hard ik ook probeer, niet kan associëren met het begrip ‘15 jaar houseklassiekers’. Waarom in godsnaam de platte Spaanse versie van Liz Torres’ ‘Can’t Get Enough’, de flauwe “I want to fuck you”-riedeltjes, de tergend slappe cliché-housepiano’s. Als dat is wat men met vijftien jaar house bedoelt, dan mogen ze het van mij gerust bij zich houden.

Op cd 2 is het zo mogelijk nog erger. Daar is men nog snel op de electroclash-trein gesprongen en werden er splinternieuwe nummers van Tiefschwarz, Rex The Dog en Justus Köhncke tussen gegooid. Nu zijn dat allemaal schitterende nummers. Maar als je zulke recente platen op een hoopje gooit samen met de platte trance van Eric Powa B. en The Higher Influences (de namen alleen al!), dan komt het wel heel erg over als een last minute inclusion om de gaatjes in de playlist op te vullen. Zoals u merkt is uw recensent een klein beetje verontwaardigd, hetgeen, moet ik zeggen, me niet zo vaak overkomt. Maar dit is dan ook wel een zeer amateuristisch gebakken verjaardagstaart.

Deel dit artikel: