http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Various Artists | Vans Warped Tour 2003 Compilation

Voor iedere punkliefhebber wat wils.
CD, Side One Dummy/Bertus

Tekst: Maaike Mijland

Publicatiedatum: 23 november 2003

Afgelopen zomer reisde de Vans Warped Tour voor de zevende keer de Verenigde Staten en Canada door. Publiekstrekkers als Less Than Jake, Dropkick Murphys, Pennywise, Rancid en Me First and the Gimme Gimmes waren voor de zoveelste keer van de partij bij de 45 shows. In totaal speelden er 78 verschillende punkbands, van artiesten die net om de hoek komen kijken tot geroutineerde successen.

Verwacht niet al deze grote namen op de Warped Tour 2003 Compilation. Bands als Rancid, Pennywise en AFI ontbreken bijvoorbeeld. En dat is helemaal zo gek nog niet, aangezien we hun kwaliteiten nu onderhand wel kennen. Het charmante van de Warped Tour compilatie is juist dat het in 52 tracks genoeg ruimte laat voor kleinere acts. Een uitgebreid ontdekkingsreisje dus.

De plaat is erg afwisselend en biedt voor iedere punkliefhebber wat wils. Met NoFX, Glassjaw, S.T.U.N., Bouncing Souls, The Briggs, Andrew W.K., Death By Stereo en US Bombs komt van alles aan bod: van opgefokte hardcore en melodieuze poppunk, tot rauwe oi! en vrolijke skapunk.

Waar veel liedjes absoluut niet bijzonder aandoen (ook NoFX, Less Than Jake en Me First And The Gimme Gimmes niet), steken er altijd enkele toppers bovenuit. Ik noem Tsunami Bomb, de enige band op het album met een leadzangeres. Vaak komen vrouwenstemmen nauwelijks boven gitaar- en drumgeweld uit, maar Agent M weet goed wat ze met haar krachtige stembanden moet doen. Jammer dat ze daarmee een wat zeurderig ‘20 Going On…’ vertolkt.

‘The Movement’ van S.T.U.N. klinkt als Rage Against the Machine meets Dog Eat Dog – het betere jatwerk. En onder de vrolijke tonen van een synthesizer zingt Andrew W.K. doodleuk “You better get ready to die!”, waardoor je meteen zin krijgt om los te gaan tijdens een live optreden van de energieke man. Maar Mad Caddies’ heerlijke, met reggae doordrenkte ‘Drinking for 11’ kun je eigenlijk beter bewaren voor zwoele zomeravonden.

Een nadeel van zo’n gevarieerde compilatie is dat er altijd veel nummers overgeslagen moeten worden. Niet alleen omdat er altijd wel verscheidene matige producties op staan. Een hardcoreliefhebber vindt driekwart van de plaat waarschijnlijk veel te soft en niet om aan te horen. Iemand die van emo houdt, zal op zijn beurt heftigere nummers overslaan. Een poppunker komt nog het meest aan zijn trekken. De compilatie sluit hoe dan ook goed aan bij het aanbod van de Warped Tour zelf. Toch blijft er een vraag prangen: waarom maakt Side One Dummy niet een veel interessantere LIVE compilatie na de tour? Weten we gelijk of we volgende zomer het vliegtuig moeten pakken.

Deel dit artikel: