http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Various Artists | Feedback to the Future

De tijd is ongenadig geweest voor het shoegazers-fenomeen.
CD, Mobilé/Lowlands

Tekst: da volgaBabe

Publicatiedatum: 14 oktober 2003

Voor hun eerste release stopten ze bij Mobilé elektronica samen met mondharmonica en trekzak in de mixer. En plots komen ze dan met Feedback to the Future, een compilatie die elf nummers lang de zogenaamde shoegazers-beweging in het zonnetje zet. Hoewel, dat laatste is misschien te optimistisch voorgesteld. Want het eerste dat opvalt, naast de imposante maar soms ook drammerige feedback-geluidsmuren, zijn de vaak klaaglijke en (de zangtalenten van het gros van de heren in acht genomen) op den duur nogal zeurderige stemmen. Maar omdat wij altijd graag eerst met het goede nieuws beginnen wijzen wij U toch even op de groepen die, nadat de tijd zijn werk heeft gedaan, nog steeds de aandacht kunnen vasthouden. Dan hebben we het eerst en vooral over het schattige 4AD-groepje Lush. Het mooie maar heftige 'Deluxe' is een naar Cocteau Twins verwijzend etherisch rockbeestje dat vooruitblikt naar de ondraaglijke lichtheid van Stereolab. De britpop-light van Revolvers 'Heaven Sent an Angel' is, vooral wegens zijn gebrek aan pretentie, nog steeds zeer aanstekelijk. En noch de panoramische woestijnrocker 'Rave Down' van Swervedriver noch het stevig snokkende 'Like a Daydream' van Ride hebben aan kracht ingeboet. De nummers van Moose, Slowdive, Blind Mr Jones, Drop Nineteens, Adorable en The Telescopes daarentegen slepen zich voort als lammeren naar de slachtbank. Dynamiek is niet te bespeuren en spannend wordt het zelden. Maar in de praktijk ontbreekt het hen vooral aan de nodige meeslepende melodieën om memorabel te zijn. In de meeste gevallen betreft het niet veel meer dan vage, psychedelisch getinte gitaarpop die stevig naar de noise van My Bloody Valentine en andere ambientsferen lonkt. Als er nu een paar nummers van aartsvaders My Bloody Valentine zelf hadden opgestaan, of gewoonweg betere nummers van de artiesten in kwestie (wij hebben bijvoorbeeld veel betere dingen gehoord van The Pale Saints dan het bloedeloze 'Sea of Sound') dan was deze verzameling misschien nog wel draaglijk gebleven. Maar zoals het ervoor staat moeten wij vaststellen dat de meeste van deze groepjes, wat hun invloed op latere artiesten ook moge geweest zijn, volkomen terecht in de vergeetput van de muziekgeschiedenis zijn terechtgekomen.

Deel dit artikel: