http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Van Katoen | Door Rood

Aardige crossovergasten groeien als On-Nederlandse kool.
CD, Eigen Beheer

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 11 juli 2006

Crossoverrockband Van Katoen wil op plaat on-Nederlands klinken. Daarmee wordt bedoeld: de stem mag best verzuipen in de mix; niet alle teksten hoeven verstaanbaar te zijn. In Nederland ligt de stem altijd bovenop de band, aldus Van Katoen, zo niet in het buitenland; vandaar: on-Nederlands. In naam en teksten is Van Katoen zo Hollands als de pest gebleven; zonder spruitjeslucht overigens.

Van Katoen doet alles zelf en zorgt goed voor zijn fans: houdt prijzen laag, speelt van jongerensoos tot gekende rockzaal en koopt van zijn Pinkpopgage festivalkaarten om onder fans te verloten. Een Van Katoen-release kun je bovendien altijd gratis downloaden van de bandsite. Wil je het echte schijfje hebben, word je verwend. Bij Door Rood zit de cd in een driedubbel opnaai-embleem (excuseer, het is geen grapje: van katoen) voor op je jas, hoed of string. De cd bewaar je in een doosje, artwork haal je weer van de site. Kortom: aardige gasten.

Op Door Rood beukt Van Katoen als vanouds langs Rage Against The Machine, System Of A Down en Linkin Park. Qua dynamiek is de band met sprongen vooruit gegaan en in het instrumentale 'Merapi' wordt zelfs geëxperimenteerd met een gamelanorkest, ongetwijfeld de merkbare invloed van de recente Indonesië-tournee. Alsof de band live in de studio van leer trekt, spat de bezieling van de opnamen. Met een rudimentaire productie, die wat weg heeft van de kale Helmet-klank, rost Van Katoen soms helder klinkend, soms als een woeste kabaalorkaan rond. Naar hun eigen definitie rekenend inderdaad on-Nederlands, want vaak genoeg heb je geen idee waar de teksten precies over gaan.

Als je zanger Bazz wél verstaat, blijken zijn teksten actueel, grappig en (pijnlijk) treffend. Van sextoerisme tot depressie, van religieuze oorlogen tot geloof in eigen kunnen. Lang geen puberaal geneuzel dus. Bovendien toont de voorman in het fragiele ‘Alleen’ zijn emotioneel kwetsbare kant. Bazz kijkt terug op de relatie met zijn overleden vader terwijl de band in de gevoelige en muzikaal spaarzaam ingevulde ballad langzaam naar een climax toewerkt. Een rustig uitstapje dat Van Katoen prima afgaat.

Band en zanger zijn in balans, de passie spettert in het rond en Van Katoen groeit muzikaal als kool. In Indonesië heeft Van Katoen – ondanks de taalbarrière – al een regelrechte (radio)hit gescoord. Waar blijft die airplay in eigen land? Of is de band daarvoor inmiddels te on-Nederlands op de Kane, Anouk of Di-Rect-manier?