Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Unsane biedt zijn luisteraars al sinds de oprichting in ’89 een blauwdruk van hoe stadse noisecore behoort te klinken. Minder beschaafd dan Helmet en daadkrachtiger dan Barkmarket vernielt de band elke vorm van beschaving die hij op zijn pad tegenkomt.
In alles hoor je de voortdurende razernij van de metropool New York terug. Ratelende metro’s, continu verkeer, gedrang, stank, beton en metaal: Unsane creëert er zijn eigen soundtrack bij. Een geluidsmuur die zeer doet, die in woord en klank het leven in de stad aanbidt en tegelijkertijd verafschuwt.
De nieuwe plaat Visqueen opent fenomenaal met ‘Against the Grain’ en ‘Last Man Standing’, maar verliest per nummer aan overredingskracht. Op de keper beschouwd is dit gewoon grootstadblues van de allerhardste soort.
Opvallend is het voor Unsane nette en haast kunstzinnige artwork. Zelfgemaakt, zoals altijd. De bloederige pulp van albums als Scathered, Smothered & Covered en Unsane heeft plaatsgemaakt voor mooiheid, net als de klanken meer de overreding zoeken in liedjes dan in puur auditief geweld.
Niet schrikken: Visqueen is nog steeds Unsane van zijn hardste kant, alleen een beetje meer gepolijst. Een beetje ouder, een beetje wijzer, maar nog steeds omsingeld door de kilte en eenzaamheid van het leven in de stad.
Door de jaren is Unsane zijn creativiteit langzaam maar zeker steeds meer kwijtgeraakt. Verloren in de herhaling van ideeën. Het rigide genrekader dat het geluid van de band inperkt, maakt daarom dat Visqueen zijn kruid verschiet, lang voordat afsluiter ‘East Broadway’ je als luisteraar nog één keer probeert te overtuigen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/unsane/visqueen/15210/
Meer Unsane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/unsane
Deel dit artikel: