• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Unsane | Lambhouse

Een prachtig overzicht van een alvast schitterend muzikaal decennium.
CD + DVD, Relapse/Suburban

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 09 november 2003

Vanaf eind jaren tachtig maakte Unsane deel uit van de noise-scene die uit de ruige New Yorkse Lower East Side verrees. Temidden van bands als Boss Hog, Foetus, Cop Shoot Cop, Helmet, Pussy Galore en Surgery slaagde Unsane er al snel in om een eigen geluid te ontwikkelen. Agressief en loodzwaar klonken ze, hun nummers steunden op de pompende ritmesectie die door Chris Spencers beukende gitaar en zijn geschreeuw overstelpt werden. Baanbrekend waren ze eveneens, hun vermenging van melodie met een serieuse lading noise bezorgde hen begin jaren negentig een behoorlijke cultstatus.

Unsane werd eveneens met geweld geassocieerd. Naast hun imposante optredens waar de drie getatoeerde en vervaarlijk uitziende heren de ziel uit hun lijf speelden, bouwden ze dit image op door op hun platenhoezen steeds op een suggestieve manier geweld weer te geven. Een dashboard vol met bloed (Total Destruction), een bebloede matras met een hamer (Scattered, Smothered & Covered) en zelfs, zoals op hun naamloze debuut, een onthoofde man met zijn hoofd aan de andere zijde van een treinspoor, uiteraard badend in een grote plas bloed. Zanger/gitarist Chris Spencer heeft dus overduidelijk een passie voor bloed en blijkt ook een grote fan van horrormeester George Romero. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij zijn band naar een film van één van dienst collega's noemde. Unsane is immers de Engelse vertaling van Tenebrae van de Italiaanse regisseur Dario Argento.

‘Lambhouse’ is de bijnaam van de New Yorkse marktplaats waar Chris Spencer het bloed haalt dat voor de foto’s in hun artwork gebruikt wordt. Of dacht je dat het echte beelden betrof? Lambhouse is eveneens de naam van het retrospectief dat Relapse uitbrengt. Doch misschien is het woord retrospectief niet juist gekozen. Het is zo dat de plaat een overzicht biedt van het hele oeuvre van Unsane, maar de band bestaat nog, of misschien beter, bestaat weer. Over de exacte toedracht tastten we een beetje in het ongewisse maar de hiatus in het bestaan van de band ligt voornamelijk aan volgend feit. Een tijdje na de release van Occupational Hazard kwam Chris Spencer naar Europa voor wat ontmoetingen met de pers. In Wenen werd hij zwaar onderhanden genomen toen hij een café verliet. Toen hij in het ziekenhuis ontwaakte, zat hij onder het bloed en gedurende lange tijd kon hij zich niet bewegen. Bevangen door deze gebeurtenis veranderde hij zijn levensstijl en ging hij meer aandacht aan zijn familie besteden. Tot hij op straat drummer Vinny Signorelli tegen het lijf liep. Ze besloten de draad weer op te pakken (de DVD bevat live-beelden uit 2003), planden een Europese tour (december 2003) en werken aan een nieuwe plaat

The Lambhouse bevat dus een CD en een DVD. Het eerste geeft omgekeerd chronologisch een beeld van de muzikale evolutie van Unsane. Van hun naamloze debuutplaat en de singelverzamelaar die in 1992 door Matador uitgebracht werd hoor je ondermeer het ijzersterke ‘Vandal X’,‘Bath’ en ‘Organ Donor’. Total Destruction is vertegenwoordigd door ondermeer ‘Body Bomb’. Deze plaat was de laatste die ze op het voornoemde label uitbrachten. Na de Nirvana-boom waren de majors dermate in alternatieve muziek geïnteresseerd dat Matador een alliantie met Atlantic sloot. Naast dit voor Spencer moeilijk te verkroppen feit stierf eveneens drummer Charlie Ondras aan een overdosis. Met Vinny Signorelli (ex-Foetus en ex-Swans) vonden ze een nieuwe drummer en ze verhuisden naar Amphetamine Reptile, dat toen meerdere gelijkgezinde groepen uitbracht. En toen kwam hun sterkste plaat, Scattered, Smothered & Covered. Het feit dat die nummers op deze compilatie dan ook het meest vertegenwoordigd zijn, is positief. Het met mondharmonica ingezette ‘Alleged’ klinkt na tien jaar nog steeds even massief en ook ‘Out’, ‘Blew’ en ‘Scrape’ hebben weinig aan kracht ingeboet. Vanaf 1995 begon Unsane erg intensief te duren en het duurde drie jaar voordat ze met nieuw werk op de proppen kwamen. Ditmaal op Relapse. ‘Committed’ en ‘Sick’ getuigen ervan dat de band ook toen nog steeds intens uit de hoek kwam. Dit maar om aan te geven dat Unsane zich op een prachtig oeuvre kan beroepen. De verwachtigen voor eventueel nieuw werk zijn dus hoog gespannen.

Naast vier officiële videoclips vind je op de DVD ook een aantal live-opnames. Unsane nam ooit vier video’s op en die zijn hier allemaal verzameld. En het feit dat de betreffende nummers ‘Sick’, ‘Alleged’, ‘Scrape’ en ‘Body Bomb’ heetten, maakt het alleen maar interessanter. Achtervolgingen, bloed en desolate plaatsen worden afgewisseld met live-materiaal doch steeds zie je een opnametechniek die erg aan bloederige slashermovies doet denken. Ook het kleurgebruik is erg sfeervol. Of de manier waarop het beeld na de intro in ‘Alleged’ van zwart/wit naar kleur springt. De clip voor ‘Body Bomb’ maakten ze op het moment dat ze op een major zaten en daarvoor kozen ze toen het meest shockerende nummer. Doorheen het filmpje volg je een man die zich explosieven ombindt en zich een weg baant naar het World Trade Center. Onnodig om te vermelden dat de bom op het einde afgaat. ‘Scrape’ wordt begeleid door andere beelden. Drie minuten lang zie je skaters die tegen de grond gaan.

Daarnaast zijn er ook nog live-opnames. En maar liefst negentien nummers die ook weer doorheen hun carrière opgenomen werden. Ook al is het beeld niet altijd even scherp, het gedeelte dat dit jaar in Brooklyn opgenomen werd, is best wel de moeite maar dan kan moeilijk van de vroegere opnames gezegd worden. Het geluid is vaak erg slecht. Maar dat kan eigenlijk dit geheel niet meer verpesten.

Unsane was (en hopelijk is) een ijzersterke groep en als je hun platen nog niet in huis hebt, zou je toch beter de aanschaf van Lambhouse overwegen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/unsane/lambhouse/4482/
Meer Unsane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/unsane