Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met zijn debuutalbum, maar vooral met opvolger II maakt Unknown Mortal Orchestra naam als veelbelovende indieband. De Nieuw-Zeelanders maken warme, licht psychedelische liedjes, die door de opvallende melodieën en dito gitaarlijntjes van frontman Ruban Nielson een herkenbaar geluid hebben. In combinatie met de fuzzy, maar licht afstandelijk aandoende productie, zorgt dit voor een charmante tweede plaat. Dik twee jaar later komt de band met Multi-Love. Is er in die twee jaar veel veranderd?
Gebleven zijn in elk geval de eigenaardige liedjes, die na enkele luisterbeurten ontzettend pakkend blijken. Toch is Multi-Love geen kopie van II. Productioneel is er het een en ander veranderd. De muziek is iets minder gedempt, hoewel de drums nog steeds niet bepaald 'live' klinken. Het geheel maakt een frissere indruk. Ook instrumentaal is deze plaat gevarieerder en op 'Extreme Wealth and Casual Cruelty' is zelfs een saxofoonsolo te horen.
Betekent dit dat Multi-Love toegankelijker is dan de vorige twee platen? Niet per se. Luisteraars die moeite hebben om door de stoflagen heen te luisteren die over de muziek op II liggen, zullen ook aan Multi-Love een stevige kluif hebben. Want ook op deze plaat is het aanvankelijk even wennen en niet ieder nummer verraadt meteen zijn klasse.
Toch zijn er nummers te vinden die direct pakken, zoals de titeltrack en 'Stage or Screen'. Maar wie het album meer dan één keer van begin tot eind beluistert, zal erachter komen dat andere nummers minstens zo knap zijn. Unknown Mortal Orchestra heeft wederom een opvallend album afgeleverd en toont aan dat II geen gelukstreffer was; Multi-Love is goed voor minstens net zoveel luisterplezier.
http://www.kindamuzik.net/recensie/unknown-mortal-orchestra/multi-love/26023/
Meer Unknown Mortal Orchestra op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/unknown-mortal-orchestra
Deel dit artikel: