http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

UNKLE | End Titles … Stories for Film

Soundtrackmateriaal en restjes.
CD, Surrender All/PIAS

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 17 september 2008

Een jaar na War Stories verschijnen nieuwe verhaaltjes van UNKLE. Deze keer zijn het geen verslagen uit de loopgraven, maar filmflarden. End Titles ... Stories for Film is geen echt nieuw album van James LaVelle en de zijnen, maar bestaat uit stukken soundtrack en nog wat rondslingerende restjes.

De cd wordt samengehouden door strategisch geplaatste tracks uit Odyssey in Rome, een documentaire uit 2005 over regisseur Abel Ferrara's mislukte poging om een film te maken over het leven van Maria Magdalena. Het merendeel van deze tracks is kort, zweverig en van weinig verdere consequentie, wat ervoor zorgt dat ze perfect als dichtmiddel tussen het verder nogal variërend materiaal passen.

Drie nummers uit die soundtrack vallen buiten die categorie. Ferrara zingt zelf 'Open up Your Eyes', dat herinneringen oproept aan diens The Driller Killer (1976), waarin het hoofdpersonage - gespeeld door Ferrara - kierewiet gepest wordt door een punkbandje dat onophoudelijk hetzelfde nummer repeteert. Laat deze slappe pseudoblues namelijk gedurende een etmaal op een brave huisvader los, en ook hij zal gewapend met een boormachine aan het moorden slaan.

Twee verdere stukken van de score zijn ingezongen door folkzanger Gavin Clark, die ook nog eens drie andere nummers van de cd op zich neemt. Ook dit komt de samenhang van het album ten goede, maar de kwaliteit allesbehalve. Clark heeft namelijk nogal een saaie stem, die in het beste geval klinkt als de lethargische, door een overdosis overleden neef van Josh Homme.

Ook dat vormt een extra schep cement, want diezelfde Queens of the Stone Agefrontman duikt op in 'Chemical', een herwerking van 'Chemistry' van het vorige UNKLE-album. Hij wordt geruggensteund door Chris Goss (ex-Masters of Reality), maar het mag niet baten. Het blijft een flauwe, richtingloze song. Goss duikt nog een paar keer op, op overschotjes van het vorige album.

UNKLE slaagt er zo weer in om een album te produceren waarover men een eind kan wegleuteren zonder veel over de muziek te moeten zeggen. Conceptjes en gastmuzikanten vormen ook hier weer de hoofdmoot. De muziek zelf is bijkomstig en grotendeels zeer vervelend.