Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het mag inmiddels algemeen bekend zijn dat het emo-, screamo- en metalcore-genre op instorten staat door de constante stortvloed van duizenden bandjes, die nog steeds zweren bij cleane vocalen en harde schreeuwstemmen. Liefst natuurlijk in combinatie met teksten over hoe moeilijk de jeugd van de bandleden geweest is. Muzikaal is het recept ook bekend: hardcore- of punkloopjes in combinatie met standaard metalriffs, eventueel aangevuld met zenuwachtig gitaarspel of plotselinge breekpunten.
In eerste instantie lijkt Underoath op zijn vijfde album Define the Great Line ook in die stortvloed te verzuipen, maar wie het geduld kan opbrengen moet onderkennen dat dit zestal kwaliteit biedt en zijn grenzen verkent. Dat laatste is hard nodig voor één van de vaandeldragers van het genre. Van hen mag je verwachten dat ze de concurrentie een stap voor blijven.
Het eerste deel van de plaat laat goed opgebouwde nummers horen die moeiteloos door een landschap van emo, screamo en metalcore fietsen. Op veilig spelen noemen we dat. Dat gebeurt echter zo catchy op ‘A Moment Suspended in Time’ of ‘You’re Ever So Inviting’ dat de liefhebber geen moment hoeft te klagen. Weinig bands weten subtiel elektronica in het geluid te passen, maar bij Underoath werkt dit wel, waardoor de heren duidelijk een streepje voor hebben.
Na het intermezzo ‘Salmarnir’, waar in de IJslandse taal Psalm 50 wordt verteld, laten deze Amerikanen pas echt het achterste van hun tong zien. In ‘Returning Empty Handed’ en ‘Casting Such a Thin Shadow’ wordt het tempo rap terug geschroefd en worden de wateren die bands als Isis of Cult of Luna aanspreken bevaren. De Christenen van Underoath klinken niet als een kopie, maar mengen dit met het eigen geluid en stippelen zo de lijn uit voor de concurrentie. Wat dat betreft slaat de titel Define the Great Line niet enkel op het autobiografische concept: hoe zanger Spencer Chamberlain zijn leven op de rails heeft gekregen.
De speciale versie van Define the Great Line bevat een bonus-dvd, waarop te zien is hoe het album en het artwork gemaakt zijn. Tevens bevat het een monoloog van een man die beweert getuige te zijn geweest van een UFO-verschijning. Door de grappige opmerkingen van de bandleden is het tot stand komen van het album eigenlijk het enige leuke extraatje. De dvd-schijf zal zodoende hoofdzakelijk in het cd doosje blijven, dit in tegenstelling tot de schijf met muziek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/underoath/define-the-great-line/14490/
Meer Underoath op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/underoath
Deel dit artikel: