http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Ufomammut | Oro: Opus Primum

De ultieme Roadburnband.
CD, Neurot/Konkurrent

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 22 mei 2012

Wereldberoemd in de stonerdoomscene: Ufomammut uit Italië. In 2010 leverancier van Eve, volgens de Roadburnfans het beste album van dat jaar. Nu mag de Roadburnscene een behoorlijk kleine wereld zijn, als je het maakt bij die fanatieke goegemeente moet dat toch ergens op gebaseerd zijn. Eve was eigenlijk een suite van albumlengte, een ambitieus stonerdoomwerkstuk met de pretenties van een progrockcreatie. Postrock, metal, spacerock, doom en stoner volgens het motto 'lang-langer-langst'. Je moet er tegen kunnen, maar als je je eraan overgeeft, beland je in een trip zonder weerga. Prachtig.

Gelukkig komt de band nu met een overtreffende trap: Oro: Opus Primum. Het schijnt het eerste deel van een tweeluik te zijn - later dit jaar komt Oro: Opus Alter uit - en het eindresultaat moet wel de grootste stonertrip ooit worden. Dit eerste deel is namelijk fabelachtig goed. In principe bevat het dezelfde ingrediënten als Eve, maar er is van alles net nog wat meer. Massiever, harder, spacier, zwaarder en groovender. Een immens geluid, riff op riff op riff, en dan maar doooorrrggaaan in hetzelfde akkoord. Zoekend naar die ene geniale drone om tot het einde der tijden door te spacen.

Origineel is het allemaal natuurlijk niet. Dat is ook bijna onmogelijk in dit genre. Referenties zijn daarom makkelijk te geven: Neurosis, Sleep, Yob, 35007. Dit rijtje is natuurlijk al het ultieme Roadburngeluid, maar als je naar Oro: Opus Primum luistert, wordt het ook nog eens bevestigd. En dat terwijl er uiteindelijk maar weinig ideeën worden uitgewerkt. Alles draait om een aantal basisriffs die Ufomammut totaal binnenstebuiten keert en tot op het bot ontleedt. Ook hebben de drie door dat ze eigenlijk niet goed kunnen zingen, dus de sporadisch aanwezige zanglijnen zijn in echo gehuld en ergens achter in de mix geplaatst. Het komt het psychedelische effect alleen maar ten goede.

De officieuze headliner voor Roadburn 2013 lijkt na deze sublieme trip wel duidelijk. En dan is dit pas deel 1. We kunnen nauwelijks wachten!