http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Ufomammut | Oro: Opus Alter

De grootste teleurstelling van 2012.
CD, Neurot/Konkurrent

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 02 oktober 2012

Als we heel dramatisch zouden zijn zouden we nu spreken van "de grootste teleurstelling van 2012!" En waarom zouden we niet dramatisch zijn? Eerder dit jaar verscheen immers Oro: Opus Primum, een welhaast monumentaal spacestonerdoommetalmeesterwerk van het Italiaanse Ufomammut. Vijf lange tracks die ergens tussen Yob, Sleep, Neurosis en 35007 uitkwamen. Fabelachtig goed, ook al hoe ze een minimum aan ideeën zo effectief uitwerkten dat er een bijna een uur durende luistertrip uit voortkwam.

Hoe anders is het dan op Oro: Opus Alter, het tweede deel in het tweeluik. Weer vijf lange nummers, wederom goed van vorm dus spacy en groovy en zwaar. Maar heel erg mager van inhoud. Deel één bevatte al weinig ideeën maar daar werden ze niet gemist door de geweldige uitwerking. Deel twee kent zo mogelijk nog minder ideeën - en bovendien wordt er eentje herkauwd die op deel één al tien minuten lang werd gebruikt. Wat nog erger is: de spaarzame ideeën zijn te vaak saai en nietszeggend, en de uitwerking is nergens beter dan matig. Als er eindeloos door wordt gespaced op een matig thema wordt het nooit boeiend. Pas op het einde komt er een monsterriff langs die de juiste richting uitwijst, een bewijs dat de band het wel kan waarmaken. Maar geen twee albums in één jaar. Te veel van het goede. Less is more zeggen ze dan.