• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tygers Of Pan Tang | Live At Nottingham Rock City

Fraai monument voor één van de beste hardrock bands ooit.
CD, Edgy/Neat

Tekst: Theo Ploeg

Publicatiedatum: 03 februari 2003

Het Britse Tygers Of Pan Tang schreef twee maal hardrock geschiedenis. Het debuut Wildcat is één van de beste New Wave Of British Heavy Metal platen ooit. Tweede vingeroefening Spellbound één van de beste platen ooit. De twee platen verschillen dag en nacht. Spellbound bevat mooie melodieuze hardrock die gedragen wordt door het gitaarduo John Sykes en Robb Weir en haar charme ook krijgt door het fantastische stemgeluid van zanger Jon Deverill. Wildcat daarentegen is metal die de nodige punk invloeden in zich draagt. Zowel het stemgeluid van zanger Jess Cox als het gitaarwerk zijn rauw en hard. Persoonlijk heb ik nooit een keuze kunnen maken tussen beide platen. Overigens zijn de latere Tygers platen, met uitzondering van Crazy Nights, het aanhoren niet waard.

Ruim twintig jaar na haar hoogtijdagen brengt het Welsche Edgy platenlabel live-opnames van de band uit op cd. Alleen interessant voor de nostalgische zielen onder ons, ware het niet dat het een optreden in Nottingham betreft net na het verschijnen van Spellbound. Dat betekent een band in ontwikkeling, een band met twee verschillende gezichten. En dat levert een interessant plaat op. In de van Spellbound afkomstige nummer zijn Sykes, Deverill, Weir, Dick en Rocky grote klasse. Ondanks zijn verkoudheid klinkt Deverill's stem als een klok. Sykes doorspekt de nummers constant met kleine mini-solo's en de ritmesectie speelt strak. Wat een verschil met de oudere nummers. De recht-toe-recht-aan rocker 'Rock And Roll Man' kan er nog mee door, maar bij 'Insanity' schiet de band schromelijk te kort. Met name Deverill's stemgeluid is te clean en te mooi. Sykes gitaarwerk is weer subliem maar is niet ruig, niet punk, genoeg. Je hoort hoeveel moeite de band heeft met de vele tempowisselingen. Waar de band op Spellbound koos voor korte puntige liedjes, daar staat Wildcat vol met nummers met een minimale lengte van 5 minuten en een onvoorstelbaar aantal tempowisselingen. Zie daar de invloed van oud-zanger Jess Cox die de band verliet om het niet bijster succesvolle Lionheart te beginnen.

Het ingewikkelde 'Insanity' is het dieptepunt op deze plaat. In de overige oude nummers weten Deverill en Sykes zich beter staande te houden. Het snelle 'Euthanasia' wordt hoorbaar enthousiasme gebracht en 'Slave To Freedom' klinkt ook niet verkeerd. Maar Live At Nottingham staat vooral in het teken van Spellbound. En dat levert een heel mooi live concert op van een band op haar hoogtepunt. De derde plaat Crazy Nights werd onder druk van de media en platenmaatschappij veel te snel geschreven en opgenomen waarna stergitarist John Sykes de band verliet. Daarmee was de koek op. De Tygers maakten nog een aantal commerciële maar barslechte platen om daarna uit te doven als een nachtkaars. Live At Nottingham laat nog maar eens horen wat voor geweldige liedjes de Britten konden schrijven. En, belangrijker, hoe divers het songmateriaal was in de periode 1979-1981. Alleen jammer dat dit geen dubbellaar is geworden. Eén helft met Deverill op zang, de andere helft met Cox. Ondanks dat is Live At Nottingham een mooi monument voor één van de beste hardrock bands ooit.

http://www.kindamuzik.net/recensie/tygers-of-pan-tang/live-at-nottingham-rock-city/2415/
Meer Tygers Of Pan Tang op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tygers-of-pan-tang