Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor de meeste bands is het volstrekt normaal om meer dan een half jaar de tijd te nemen tussen het uitbrengen van verschillende albums. Voor veelschrijver Ty Segall is zes maanden zonder een nieuwe plaat echter een eeuwigheid. Een flinke stroom singles daargelaten stamt zijn laatste wapenfeit alweer van eind vorig jaar. Manipulator mag dan voor Segallbegrippen lang op zich hebben laten wachten, de plaat is het alleszins waard. Het is misschien wel zijn beste tot nu toe.
Dat komt omdat nagenoeg alle liedjes op Manipulator prima in elkaar zitten en ondanks de enorme diversiteit één geheel vormen. Segall schakelt moeiteloos van garagepunk naar sixtiespop en propt er zonder moeite een flinke dosis psychedelica tussenin. Dat is al een aantal albums zijn core business, maar op Manipulator maakt hij ook uitstapjes naar glamrock, klassieke hardrock en met strijkers aangeklede, semiakoestische pop.
Wat al die invloeden bij elkaar houdt is Segalls uitstekende gevoel voor melodie en zijn talent voor het schrijven van goede, pakkende liedjes. Nummers als 'Feel', 'The Faker' en 'The Clock' verschillen onderling behoorlijk, maar behoren alle drie tot het beste wat hij heeft geschreven. Segall kan excelleren dankzij de uitstekende band die hij om zich heen heeft verzameld. Drumster Emily Rose Epstein en Mikal Cronin op bas leggen het strakke fundament waar Segall zijn psychedelische invallen over uit kan smeren.
Op Manipulator is Ty Segall een muzikale spons, die zich heeft volgezogen met de beste muziek die van eind jaren zestig tot halverwege de jaren zeventig. Hij heeft al die invloeden nog maar eens door elkaar gehusseld om het eindresultaat er vervolgens in 17 liedjes en 56 enerverende minuten uit te knijpen. Manipulator is een monster van een album.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ty-segall/manipulator/25238/
Meer Ty Segall op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ty-segall
Deel dit artikel: