Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen we vorig jaar de openingssong van Bright Eyes’ Lifted … hoorden, scheelde het geen haar of we hadden het schijfje voor eeuwig met de postduif richting afzender verpatst. Nog een geluk dat geduld een schone deugd is en we achteraf tot inkeer kwamen, want de plaat werd niet onterecht bestempeld als één van de revelaties van 2002. Een gelijkaardig scenario speelde zich af bij de eerste noten van Recorded, het debuut van het Amerikaanse duo Two Guys. Ook nu weer driewerf hoera dat we bij het beluisteren van ‘Recovery’ in een milde bui waren, want de song is nauwelijks om aan te horen, temeer omdat Cameron Jones het niet te nauw neemt met de vocale spelregels (‘Fantasies’ doet nauwelijks beter op dat vlak). Indien Cameron een Belg geweest was die bovendien ook nog eens voor de camera’s van Idool 2003 opdook, we waren een hilarisch tv-moment én een schlemiel rijker. Intussen heeft het tweetal wel een platencontract te pakken, meerbepaald bij het Leuvense Zeal Records, dat tevens onderdak verschaft aan Timesbold.
Muzikaal leunt Two Guys dicht aan bij Pinback, kan ook moeilijk anders als de bio leert dat Cameron sporadisch het podium deelt met die band (maar ook met Thingy en Physics) en beste maatjes is met Rob Crow en Zach Smith, hun mentors van het eerste uur. ‘Animal Trainers’ is Pinback op een dieet van LSD en speed en met nummers als ‘Someone Stole My Fucking CD’s’ en ‘Ode to Masturbation’ (“The only time I can think clearly/is the small space of approximately 2-10 minutes after I masturbate”) kunnen de broers Cameron en Ryan wedijveren voor de prijs van ‘lulligste songtitel van het jaar’. Gevoel voor humor hebben ze wel die Two Guys, wat te denken van Ryan’s dankwoord in het cd-booklet, ‘I thank my mum and dad for having sex some time in June of 1974’, hetgeen ons mits een eenvoudige optelsommetje duidelijk maakt dat de man vermoedelijk rond maart 1975 het levenslicht zag. Who cares …, horen we u luidop denken? Wij alvast niet! Het duo blijkt tevens niet vies van een stevig potje black metal, ook al valt het genre moeilijk te rijmen met melancholieke en recht-uit-het-hart geplukte popdeunen. Alles kan en alles mag op Recorded, het betreden ervan is op eigen risico! Vooraleer we de tijd hebben gekregen om te ademen, is de storm alweer gaan liggen en laat een sluitend oordeel op zich wachten. Maar ach, laten we er geen gras over groeien. Recorded is een superkort en lekker complexloos schijfje dat alle vastgespijkerde klippen van de rock ‘n’ roll eigenwijs omzeilt en de luisteraar opzadelt met een glimlach waar zelfs Ludo Dierckxsens jaloers op is!
http://www.kindamuzik.net/recensie/two-guys/recorded/3203/
Meer Two Guys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/two-guys
Deel dit artikel: