http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Turin Brakes | Dark On Fire

Vroeger was alles beter.
CD,

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 29 september 2007

Vooruitgang is niet altijd verbetering. Daar kunnen je oudere collega's boeken over volschrijven, en dat kan een verstokte muziekliefhebber je ongetwijfeld mededelen als het gaat over platen uit vervlogen tijden. Ook voor het Britse Turin Brakes lijkt die vlieger van "vroeger was alles beter" nu op te gaan.

Ken je Turin Brakes al, dan denk je al snel aan de charmante akoestische popliedjes die Olly Knights en Gale Paridjanian op de afgelopen drie platen ten gehore brachten. Nieuwe plaat Dark on Fire kan je juist daarom nog best weleens verrassen. Het lijkt een poging te zijn op te schuiven richting een poppier en meer elektrisch georiënteerd geluid. Zou het duo daarmee aan willen geven kotsziek te zijn van het predicaat new acoustic movement?

Het is heus niet het stemgeluid van Knights, dat is nog steeds fijn en gesmeerd als altijd. Maar vreemd genoeg mist de plaat een echte vlam, en blijven ze steken bij wat vonkjes in de duisternis die geschapen wordt. Die iets behaaglijkere vlammetjes wist het subtielere folkrockwerk op platen als The Optimist LP en Ether Song je wél te verschaffen.

Slecht zijn nummers als het mysterieus beginnende 'Last Chance' echt niet. Nog altijd ligt de basis hoorbaar bij de akoestische gitaar. Zo weerklinkt bij vlagen ook het oude Turin Brakes weer, zoals in het melancholieke titelnummer. Maar toch, het nog meer dan voorheen naar Starsailor smakende Dark On Fire doet je uiteindelijk vooral terugverlangen naar de vorige platen. En dat kan niet de bedoeling zijn van een nieuw album.