Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Turbowolf opende onlangs nog voor Pulled Apart by Horses. Daar lieten ze geen grandioze indruk na, maar dat is op cd wel anders. Op zijn debuutplaat serveert de band uit Bristol je namelijk 666% van je dagelijks aanbevolen hoeveelheid no bullshit, fuck yeah! RAWK. Daarmee is het een beter antidepressivum dan alles wat in die hoedanigheid bij de apotheek wordt verkocht, met als enige bijwerking verhoogde kans op burenruzie door te hard afspelen.
Naast Pulled Apart by Horses komen referenties op als oud-tourmaatjes The Eighties Matchbox B-Line Disaster, The Catheters en - met name in het nummer 'Son (Sun)' - Nirvana. Maar boven alles is Turbowolf toch Death from Above 1979-verering. Het grote verschil lijkt te zijn dat Turbowolf in tegenstelling tot het Canadese duo wel een gitarist heeft, maar Andy Ghosh wordt op grote delen van de plaat ergens in een hoekje van de de mix weggemoffeld. De fuzzriffs van bassist Joe Baker en de sneer van zanger Chris Georgiadis hebben zo alle ruimte om net zo opgefokt opwindend te zijn als die op Death from Above 1979's enige plaat en meesterwerk You're a Woman, I'm a Machine. Tegelijk is er door Turbowolfs psychedelische tik - zie ook de overhemden van Georgiadis - genoeg verschil tussen beide bands om niet te kunnen spreken van een rip-off.
Met zijn geweldige debuut maakt Turbowolf duidelijk wat er miste in het muzikale landschap in de vroege jaren tien tussen mathematisch heiende deathcore en slaapwandelde chillwave: opwindende rock-'n-motherfucking-roll. Nu live nog.
http://www.kindamuzik.net/recensie/turbowolf/turbowolf/22686/
Meer Turbowolf op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/turbowolf
Deel dit artikel: