Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het maken van folktronica is een vak apart. Collega Bart Breman beschreef het in een liverecensie van Tunng in 2006 als volgt: "Je neemt een fikse dosis folk (denk aan slapen op de Dam of gezellig samen zingen bij het kampvuur) en combineert dit met hip knisperende bliepjes uit een computer. Op plaat is dat de eerste keer nog even wennen, maar live is het meteen raak". Tunng doet ook anno 2013 nog steeds in grote lijnen datzelfde kunstje. En dat doet het ook nog steeds vakkundig.
Voorzichtig tintelend, bijna op slofjes door de kamer fluisterend bereikt het Britse ensemble via de geluidsboxen je oren met het mooie Turbines. De warmte en harmonie dringen diep door tot in je poriën, zodanig dat je er loom en relaxed van wordt en wegdroomt naar een andere dimensie. Even weg van het aardse bestaan, begeleid door gitaargetokkel, frisse elektronica en meerstemmig zangwerk.
Het is de kracht van de (ogenschijnlijke) eenvoud die perfect werkt, als je maar de tijd neemt om te onthaasten en je te verdiepen in de ingenieuze werkjes die Tunng gesponnen heeft. Er is telkens weer ruimte voor een veelheid aan kleine, geinige geluidjes die de ruimte binnen de lijntjes lieflijk inkleuren. Schijnbaar, want feitelijk draait de plaat om een plattelandsdorp waar kneuzen en andere buitenstaanders ronddolen in een donkere, benauwende sfeer. "She is sweet / She is sour / A poisonous flower". Als in een modern sprookje verhaalt Tunng met bedrieglijke onschuld over onheil binnen ogenschijnlijke vredige rust.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tunng/turbines/24211/
Meer Tunng op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tunng
Deel dit artikel: