Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De flarden tumbleweed schieten regelmatig door mijn verwarde hoofd als ik No Wake beluister. Beelden van een woestijn die klaar is om door de zon tot oven omgebouwd te worden, doemen op, vroeg in de morgen, wanneer die immense leegte nog zo mooi lijkt. Oude desperado’s strijden om de eer, die deze keer naar Tulsa Drone gaat. Hun instrumenten als wapens, de lege woestijnvlakte als tegenstander.
Reden voor die midwest sfeer is ongetwijfeld de hammer dulcimer. Wat? Juist! Dat dacht ik ook, maar Google is behulpzaam. Een dulcimer is een liggend snaarinstrument dat het midden houdt tussen een akoestische gitaar en een harp. Goed. Dat is eruit. Het moest even want het instrument vormt een wezenlijk deel van No Wake. Morricone, die sfeer, maar dan met de grootsheid van Migala gebracht. Tulsa Drone uit Richmond heeft wel wat weg van Migala, het zuidelijke temperament, minder zwaarmoedig maar even onheilspellend.
‘Chiaroscuro’ gaat traag van start, langzaam wordt er aan de snaren van de dulcimer getrokken, de basgitaar van Scott Hudgins verzorgt een onheilspellende progressie die de basis legt voor het sfeervolle gitaarspel. Het midwest gevoel wordt helemaal krachtig met ‘Honcho Toro’ dat met een heerlijk trompetsalvo niet verkeerd had geklonken op een Kill Bill-soundtrack. Het titelnummer doemt schizofreen op als een wervelstorm die over de snaren woedt. Het onzuivere gitaarwerk doet haast onaards aan.
Dat een trompet het epische karakter van No Wake nog extra aansterkt bewijst ‘The Devil Changes Colors’. Melancholisch, steeds intenser wordend trompetspel en de trage dynamiek creëren een hopeloze sfeer waaraan het moeilijk ontsnappen is. Ontspannen is moeilijk op het puntje van je stoel en een biertje zal ook wel nergens te krijgen zijn in deze spookstad.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tulsa-drone/no-wake/7071/
Meer Tulsa Drone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tulsa-drone
Deel dit artikel: