http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Tuk | Proud Princess of a Brand New City

Een zoektocht naar de ultieme mutatie.
CD, (K-RAA-K)³

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 24 november 2004

Tuk (het eenmansproject van Guillaume Graux) dompelt je gedurende drie kwartier onder in een gevarieerd geluidsbad waarin je in aanraking komt met contouren van melodieën die allemaal deel uitmaken van het geheel. Maar ook al vormen de afzonderlijke delen een eenheid, toch kunnen ze niet teruggebracht worden tot mooi afgelijnde elementen.

Laat het nu net deze schetsen zijn die Proud Princess of a Brand New City zo aantrekkelijk maken. De variatie tussen de collages onderling is hierbij heel belangrijk. Daarbij komt ook nog dat Tuk je vaak op het verkeerde been zet. Zo droom je het ene moment heerlijk weg bij een schijnbaar sluimerende melodie maar na enige tijd wordt er toch altijd op een subtiele manier voor gezorgd dat de structuur langzaam vervaagt, om vervolgens helemaal anders uit de hoek te komen. Die opzet is op een bepaalde manier natuurlijk vergelijkbaar met Fennesz maar Tuk gaat verder en tapt daarbij duidelijk uit meerdere vaatjes.

Neem bijvoorbeeld het titelnummer dat met haar nerveuze elektronica eerder de vergelijking met het Franse Hypo aangaat of 'German Holidays' waar er een heuse compositie met stemmen, gitaar en drums door de elektronische aders gejaagd wordt. Tuk schippert daarbij steeds tussen warme en abstracte klanken zonder de samenhang uit het oog te verliezen.

De werkwijze die Tuk gebruikt leunt dicht aan bij zijn geestesgenoten die digitaal en analoog vermengen. Als belangrijkste bron gebruikt Graux zijn gitaar maar andere elementen zijn eveneens welkom. Het creatieve proces wordt gekenmerkt door verregaande fragmentatie en mutatie. Om tenslotte toch weer bij een coherente eenheid uit te komen die steunt op een evenwichtige balans tussen melodie en agitatie. En het is nu net de manier waarop alles perfect samenvalt die Tuk op de muzikale kaart zet.