http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Trivium | Ember to Inferno

Meer gitaarsolo's!
CD, Lifeforce/Sonic Rendezvous

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 19 oktober 2003

Het recept is bekend: riffs waar de heren King en Hanneman royalty’s voor zouden kunnen vragen en een schreeuw in de coupletten voor de moshers, en een fijn stukje melodie in zang en muziek in de refreinen voor de fijner besnaarden onder ons. Als dat eenmaal vastgesteld is, rest nog de vraag hoe het Floridiaanse trio Trivium dit klassieke gerecht uitvoert.

Op basis van Ember to Inferno is het antwoord daarop dat ze een goede middenklasser zijn, met potentieel tot meer. Vreemd genoeg zet Trivum zijn beste wapen namelijk te weinig in. De Marty Friedman-achtige solo’s van Matt Heafy zijn werkelijk om van te smullen, daar mogen er dus best een stuk meer van op de plaat. De band heeft inmiddels een tweede gitarist aangetrokken, dus misschien komt mijn wens uit.

Een minder prettige associatie roept bij mij de zangstem op van Heafy op. Dat is echt zo’n Linkin Park-achtige jongensstemmetje. Terwijl zijn schreeuw toch behoorlijk overtuigend is. Daar komt bij dat de opbouw van de nummers aan de voorspelbare kant is.

Nou is Trivium pas drie jaar bezig, dus er is nog meer dan genoeg tijd om een eigen stijl ontwikkelen. En op basis van Ember to Inferno denk ik dat Heafy het in zich heeft een hele grote te worden. In de tussentijd wel veel blijven schreeuwen, zodat het jongenskorige van zijn stem af kan slijten.