Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Trainwreck Riders zijn jonge honden die stekelige en springerige liedjes maken met een gemene melancholische laag. Uit San Fransisco komen ze en ze zijn dik bevriend met Two Gallants, ook al gasten die experimenteren met oude, duistere folk (niet dat moderne lieflijke gedoe) en heftige gitaarmuziek.
Het debuut Lonely Road Revival uit 2007 van deze spoorwegongevallen is al niet misselijk, de opvolger The Perch is een ferme stap vooruit. Het geluid is iets grootser; niet altijd een verbetering, maar deze keer krijg je wel het gevoel dat de jongens hem flink van jetje willen geven. Hard in de harde en zachte passages.
De stem van Pete Frauenfelder doet denken aan die van Henk Koorn (Hallo Venray), een beetje nasaal en hartstikke lyrisch. Dat levert met subtiel gitaarspel een tranendal van jewelste op. Zoals in 'Don't You Know', waarop de groep snel een breakje inlast en het liedje naar een pittig einde stuurt. Dit soort stekels typeren de Trainwreck Riders en dat leidt tot een wispelturig en slepend plaatje.
Ze zouden zomaar de next big thing kunnen zijn. Schietgebedje dat deze indiecowboys snel de Lage Landen komen bezoeken. Tot die tijd biedt The Perch prima vertier.
http://www.kindamuzik.net/recensie/trainwreck-riders/the-perch/18591/
Meer Trainwreck Riders op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/trainwreck-riders
Deel dit artikel: