Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Oakland bracht in 1997 Totimoshi voort wiens tweede elpee, ¿Mysterioso?, na een jaar ingang vindt in Europa. Het drietal produceert muziek die zich ergens in het zompige moeras tussen stonerrock en metal situeert. Gelukkig doet Totimoshi niet mee aan slappe stijlvermenging maar levert de band een product af dat gewichtig klinkt en de luisteraar doordacht doorheen loodzware riffs leidt.
Er zijn een aantal elementen die het geluid van Totimoshi ten goede komen. Zo wordt door het gebruik van de dubbele basdrum een aanzienlijke dosis adrenaline in de melodie geïnjecteerd. Daarboven klinkt het gitaarspel van Antonio Aguilar haast bezwerend. De wijze waarop hij subtiele en soms haast frivole wijsjes op de loodzware ondertoon borduurt is bewonderenswaardig. De nummers vloeien bijna organisch in elkaar over en alles past perfect in het geheel. Je wordt haast meegezogen in de luistertrip. Het enige element dat je van het door de band uitgestippelde traject doet afwijken is het vreemde “Vitreol-A”.
Hun muziek kan je misschien nog het best bestempelen als een uptempo versie van de Melvins maar als je begint te vergelijken verbleekt de stem van Aguilar bij die van King Buzzo. Luister naar de monumentale riff waaruit ‘Float’ is opgebouwd en hoe een enkele variatie de hele structuur van het nummer overhoop gooit. Het valt niet te ontkennen dat er kracht schuilt in nummers als ‘Cellophane’ en ‘Oblivian’.
En zodoende levert Totimoshi het bewijs dat je zelfs in zwaarbeproefde genres nog vernieuwend uit de hoek kan komen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/totimoshi/mysterioso/3394/
Meer Totimoshi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/totimoshi
Deel dit artikel: