Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mike Patton is een vat vol verrassingen. Op zowel zijn eigen muzikale uitspattingen als op die van de bands op het label Ipecac valt geen peil te trekken. Aangezien Tomahawk aan beide criteria voldoet, is de enige zekerheid dus dat er niets vaststaat.
Tomahawk floreert na het aardige debuut Mit Gas (2003), een spannend album dat het betere Faith No Morebeukwerk combineert met filmische geluidsbedjes. Een mooie balans tussen twee uitersten.
Juist deze balans is op Anonymous echter ver te zoeken. Patton & Co, inmiddels gereduceerd tot een trio, doen precies waar ze zin in hebben en slaan volledig door naar één kant. Rockende grooves en gitaren ontbreken volledig. In plaats daarvan tovert Tomahawk soundtracks vol etnische drums en rituele klanken uit de hoge hoed, geïnspireerd op de oorspronkelijke muziek van native Americans, beter bekend als de indianen.
Een songtitel als 'Mescal Rite1' doet verder vermoeden dat Patton zijn reputatie als liefhebber van geestverruimende middelen weer eens eer aandoet. De aan Anonymous bestede studiotijd is ongetwijfeld een hemelbestormende trip geweest, waarin Patton zijn bezwerende vocalen in een ander bewustzijn toevoegde aan de reeds opgenomen drum- en gitaarpartijen. Als toeschouwer van die trip voel je je echter nauwelijks betrokken bij deze curieuze, vrijwel uitsluitend introspectieve ervaring.
De verkenning van traditionele Amerikaanse muziek was voor Tomahawk vast en zeker leerzaam en horizonverbredend. De band had er echter geen compleet album aan moeten besteden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tomahawk/anonymous/16461/
Meer Tomahawk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tomahawk
Deel dit artikel: