• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Tom Barman & Guy van Nueten | Live

Een bijzonder succesvol jaar voor Tom Barman.
CD, Universal

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 07 december 2003

2003 werd zonder meer een bijzonder succesvol jaar voor Tom Barman. Z’n regiedebuut Any Way The Wind Blows lokte niet alleen zeventigduizend bezoekers (althans in België) naar de bioscoopzalen, de prent werd ook nog eens vertoond op heel wat internationaal gerenommeerde filmfestivals. Evenveel lof was er ook al voor de uitstekende soundtrack en Barman’s project Magnus (met CJ Bolland), waarvan het debuut eind januari in de winkels moet liggen. Op nieuw materiaal van dEUS is het voorlopig nog even wachten, maar het zal u vast en zeker verheugen dat de bandleden (al is het niet door ons persoonlijk!) sinds kort in het repetitiehok gesignaleerd zijn. Dat Tom Barman het echter ook solo kan, bewees hij tijdens de sabbat van dEUS met een dozijn akoestische concerten, waarin hij s amen met pianist Guy Van Nueten (ex-The Sands en talloze andere projecten) grasduinde in het verleden van z’n band, naast enkele zorgvuldig uitgekozen covers van artiesten die de veelzijdige kunstenaar nauw aan het hart liggen. Het beste van deze concertreeks werd nu gebundeld op twee glinsterende schijfjes, Live.

De vruchtbare samenwerking tussen Barman en Van Nueten kreeg vaste vorm tijdens De Nachten 2001, waarop de dEUS-zanger gevraagd werd naar aanleiding van een hommage aan de betreurde poëet Nick Drake. Op Live brengt het duo (met een zeer verdienstelijke Van Nueten achter het klavier) eervol ode aan Drake met beklemmende en doorleefde uitvoeringen van ‘River Man’ en ‘Fruit Tree’. Ook ‘River’ (Joni Mitchell) prijkt al enige tijd op het solo-repertoire van Barman en groeide keer op keer uit tot één van de vele hoogtepunten. Hier fungeert de song uit het tijdloze Blue als opener en zet het de toon voor één uur ongegeneerd luisterplezier bij het haardvuur. De coverkeuze van My Funny Valentine mag enigszins gewaagd genoemd worden, Barman en Van Nueten loodsen het nummer waardevol de 21e eeuw in, zonder hun vingers te verbranden. Dat doen ze evenmin bij Bowie’s ‘Memory of a Free Festival’ of ‘Magnolia’ van JJ Cale.

Je zou haast vergeten dat Barman intussen zelf ontelbare klassiekers bij elkaar geschreven heeft voor dEUS. ‘Right as Rain’ bijvoorbeeld, dat als b-kantje (Zea) uiteindelijk oververdiend gepromoveerd werd naar de Europese release van Worst Case Scenario. De prachtsong – waarin Barman het verlies van zijn vader verwerkt – wint per beluistering aan kracht en blijft één van de meest onderschatte nummers uit het dEUS-oeuvre. Zij die Barman nooit eerder associeerden met kippenvel, kunnen zich alvast bekeren. Idem dito voor ‘Nothing Really Ends’, dat de eerste cd afsluit en weldra mag bestempeld worden als het allerbeste wat we de afgelopen jaren hoorden vanop het Belgische front. Barman verdient ook respect voor de wijze waarop hij complexe studiosongs als ‘One Advice Space’ en ‘Everybody’s Weird’ uitkleedt en ze, boordevol passie, nieuw leven inblaast. ‘Serpentine’ staat ook na zeven jaar nog overeind en behoort tot de betere rustpunten uit de drie dEUS-platen.

Het tweede schijfje (super audio opnames!) herbergt zes songs die ingeblikt werden tijdens de voorlaatste editie van Motel Mozaique in Rotterdam en heeft enkele leuke verrassingen in petto. Naast ‘Magdalena’ en ‘Little Arithmetics’ hebben we met ‘Luxury’ al snel het enige nieuwe nummer op deze dubbel-cd te pakken. Barman schopt de hebzuchtige poseurs van deze wereld klaarhelder een geweten en ook diens haast virtuoze gitaarspel is om duimen en vingers van af te likken. ‘Le Poinconneur des Lilas’ is een bijzonder luchtig tussendoortje naar het meest hilarische moment op deze plaat, Beefheart’s ‘Harry Irene’, dat gestalte geeft aan Barman als performer pur sang. Geslaagd met brio, heet dat dan in het vakjargon en daarmee zouden we best de hele plaat kunnen samenvatten. Misschien jammer dat Live voorlopig enkel in België aan de man gebracht wordt, maar het leidt geen twijfel dat deze dubbelaar binnenkort op heel wat verlanglijstjes zal prijken! Barman en Van Nueten hebben een prima huistaak afgeleverd, het heeft het boegbeeld van de Belgische rock vast en zeker ook een hoop inspiratie opgeleverd voor the next big thing en dat blijft tot nader order de nieuwe dEUS! Afspraak in de nazomer van 2004!

http://www.kindamuzik.net/recensie/tom-barman-guy-van-nueten/live-4744/4744/
Meer Tom Barman & Guy van Nueten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tom-barman-guy-van-nueten