Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op het eerste gehoor lijkt Todd Bodine een typische leerling van Richie Hawtin en de Minus-school. Bodines minimale techno in ‘Terminal B’ of ‘Mimic’ is koud en droog, bevat weinig franjes en heeft wat weg van de eerste releases van Mathew Dear. ‘Particular’ gaat dan echter al over in dromerige minimal zoals de Wighnomy Brothers die ook in pacht hebben: tal van details en schakeringen fladderen door je hoofdtelefoon en je zit je als Alice in Wonderland te verbazen over alles wat er om je heen gebeurt.
Zo gaat het eigenlijk met alle songsop deze Surfaces: de verstrekte minimal lijk je altijd wel eens eerder gehoord te hebben bij heel wat lichtende voorbeelden, maar Tod Bodine slaagt er toch in origineel uit de hoek te komen.. Het beste van Surfaces zit echter in de staart: ‘Contact’ klinkt als een Wagon Repair release die ergens in een donker hoekje lag te wachten om gevonden te worden en ‘Monkeyrabbit’ wil Carl Craig imiteren en slaagt daar zelfs in. Beloftevol.
http://www.kindamuzik.net/recensie/todd-bodine/surfaces/12530/
Meer Todd Bodine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/todd-bodine
Deel dit artikel: