Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ergens tussen The Black Angels en Kings of Leon bluesrocken TK Webb & The Visions. Ze doen dat afwisselend slepend en slepend. Niet echt de muziek om de Pinkpop festivalwei mee aan het springen te krijgen dus. Bezoekers van het Roadburn festival daarentegen zullen de psychedelische solo's van Webb en zijn nasale Dylaneske zang met het hoofd meeknikkend aanhoren, constateren dat het goed is en nog maar eens een joint opsteken.
Ancestor bestrijkt dan ook wel het hele spectrum van slepende gitaarrock. Zo had 'Dreen Drone Death' op Sabbath Bloody Sabbath kunnen staan, terwijl The Jesus and Mary Chain zich niet had geschaamd voor '1,000 Horns'. De beste nummers zijn echter het snelste en het rustigste. De net-iets-sneller-dan-de-andere-nummers slepende boogie 'Year 33' is gemaakt om hippiemeisjes trippend te laten dansen door vloeistofdiaprojecties, terwijl semiballad 'Patience and Fortitude' zelfs mensen als Pierre Wind en Emile Ratelband in een melancholiek filosofische stemming moet weten te krijgen.
Een goede plaat dus, voor wie geen moeite heeft met het landerige effect dat een zo grote dosis slependheid onvermijdelijk opwekt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tk-webb-the-visions/ancestor/17708/
Meer TK Webb & The Visions op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tk-webb-the-visions
Deel dit artikel: