Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mooie, instrumentale, akoestische muziek uit alle windstreken, dat is waar Tin Hat voor staat. Volledig doorgecomponeerde muziek ook, met veel ruimte voor individuele solo’s, maar nooit lang van stof. Muziek met de sfeer van een willekeurige Tim Burton-film: een beetje griezelig, ietwat theatraal, maar gebracht met een glimlach.
De spil van Tin Hat wordt gevormd door gitarist Mark Orton en violiste Carla Kihlstedt. Op hun vijfde cd worden ze bijgestaan door nog drie multi-instrumentalisten, die ook materiaal leverden voor de cd. Ondanks deze verschillende bijdragen is The Sad Machinery of Spring een mooie, coherente plaat geworden.
Klarinet, viool en gitaar zetten de toon vanaf de opener ‘Old World’, een ingetogen nummer dat in veel opzichten aan de muziek van Tom Waits refereert. Het klinkt donker, ingetogen en niet van deze tijd, zoals dat vaak bij Waits ook het geval is (niet toevalligerwijs is hij te horen op een vorig album van de band). Met name dat maakt deze muziek zo ongrijpbaar.
Mooie melodieën, virtuoze instrumentbeheersing, prachtige arrangementen, de filmachtige sfeer: Tin Hat heeft het allemaal. De lat ligt hoog, maar de groep maakt het glansrijk waar. Het beste wordt voor het laatst bewaard, wanneer harpiste Zeena Parkins (bekend van onder andere Björk) meer op de voorgrond treedt en de muziek wat abstracter wordt, zoals in het prachtige ‘The Land of Perpetual Sleep’.
Ter geruststelling volgt het bitterzoete slotakkoord ‘The Comet’, waarbij de luisteraar zachtjes in slaap gewiegd wordt. Muziek die zo mooi is, heeft geen vocalen nodig, zelfs niet die van Tom Waits.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tin-hat/the-sad-machinery-of-spring/14810/
Meer Tin Hat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tin-hat
Deel dit artikel: