• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Timonium | Until He Finds Us

'Slowpostrock' die het net niet heeft.
CD, Pehr

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 20 mei 2003

De ingrediënten voor een monumentale plaat zijn allemaal aanwezig: Lang uitgesponnen nummers die zich in de schemering afspelen, het thema van het zoeken naar The Big Unknown, een producer die aan albums van Tom Waits en And You Will Know Us By The Trail Of Dead heeft meegewerkt en afkomstig van zo'n klein label dat iedere muziekfreak zijn kans ziet om te roepen dat hij er als eerste bij was. Helaas is het niet zo'n grootse plaat geworden die het in theorie had kunnen zijn.

Timonium komt uit Los Angeles en bestaat uit 3 heren en een vrouw die, toen zij als studenten verspreid van elkaar leefden, in 2001 hun debuut maakten met het mini-album Resist Education. Hierop lieten zij duidelijk horen waar hun invloeden lagen: Low, Mogwai, Galaxie 500 en Bedhead. Op Unil He Finds Us is dat niet anders. De nummers spelen zich af tussen het slowcore en post-rock gebied en door de (samen)zang van Adam Harvey en Tracey Uba ga je automatisch aan Low denken, maar ook aan de nieuwe slowcore vaandeldragers van L'Altra. Waar die band haar nummers schitterend inkleurt met een hoeveelheid aan instrumenten doet Timonium het met de simpele gitaar-, drum- en bas-bezetting. En dit breekt ze naar verloop van tijd op gezien hun repetieve nummers niet boeiend genoeg blijven en waar met name Adam Garcia niet de drummer blijkt te zijn die het geheel naar een hoger plan kan tillen. De kale arrangementen leiden er ook niet toe dat je naar verloop van tijd nieuwe dingen in de muziek gaat ontdekken wat de echte grote platen kenmerkt. Toch laat Until He Finds Us uiteindelijk wel een positieve indruk achter, want er staan wel degelijk mooie dingen op zoals het nummer 'Filamented' waar de kleine gitaarmotiefjes en het ritme steeds net genoeg veranderen om tenslotte tot een mooie apotheose te komen. Of 'Solemn Corridors' waar het vage doemdenken door kleine gebeuretenissen wordt omgezet in iets moois: "The days don't stop/If you let them take the shape of a praise/ The days go on."

Voor adepten van bovengenoemde genres is deze plaat de moeite waard, maar haalt het niet bij werk van de trendsetters hierin. Wel legt Timonium met haar eerste langspeler de fundering om grote ambities mogelijk ooit te volbrengen. Tot die tijd zullen ze er nog erg hard aan moeten werken en lering trekken uit de goede punten die op Until He Finds Us zeker te vinden zijn.

http://www.kindamuzik.net/recensie/timonium/until-he-finds-us/3171/
Meer Timonium op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/timonium