Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een cd om van te dromen zo mooi. Laptopknutselaar Tim Hecker draait zijn hand niet om voor een onderhoudend album vol prachtige dromerige elektronische muziek die achteloos voorbij kabbelt. Het mooie is dat hij het de luisteraar gemakkelijk maakt: hij brengt geen steriele of langdradige ambient, maar korte tracks waarin zich al snel één of meerdere melodieën ontvouwen die je bij de kladden grijpen. Nadat Hecker zijn punt gemaakt heeft, ben je alweer aanbeland bij het volgende meesterwerkje. Je valt van de ene verbazing in de andere, en wanneer is dat voor het laatst gebeurd bij een elektronica-release?
Experimentele muziek die tegelijk zo toegankelijk en mooi is, is zeldzaam. Hecker weet de beste elektronische muziek uit de afgelopen jaren (Merzbow, Fennesz, William Basinski, Pan American) te vermengen met een feilloos gevoel voor sfeer en melodie. Zo schroomt hij niet om harde lappen white noise op te voeren, of zijn gitaar à la My Bloody Valentine flink te laten janken om de juiste sfeer te krijgen (zoals in het indrukwekkende tweeluik ‘White Caps of White Noise’).
Andere hoogtepunten zijn het vierluik ‘Harmony in Blue’, waarin je een samenvatting krijgt van Basinski’s, ‘Desintegration Loops’ in nog geen acht minuten, maar dan gebracht door Boards of Canada. Minimalistische gitaarklanken gespeeld over vervreemde tapeloops in ‘Chimeras’ zorgen meer dan eens voor kippevel. De ruis in ‘Radio Spricom’ is weer op en top Fennesz, net als de magistrale afsluiter ‘Blood Rainbow’, waar de melancholie van afdruipt. Wie deze release dit jaar nog weet te overtreffen, moet van heel goeden huize komen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tim-hecker/harmony-in-ultraviolet/14276/
Meer Tim Hecker op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tim-hecker
Deel dit artikel: