Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Deze plaat komt in ieder geval niet zonder een bijzonder verhaal op de markt. Tim Fite uit Brooklyn, New York was één van die mysterieuze baby’s die geboren werd zonder bloed in zijn lijf. Alsof dat nog niet vreemd genoeg is, lezen we in zijn bio dat het heerschap op een begraafplaats woont met niets dan stapels afgedankte cd’s om hem heen. Uit die schijfjes van anderen tapt Fite het bloed voor zijn eigen muziek. Gone Ain’t Gone is een van samples doortrokken knip-, knutsel- en plakwerkje.
Het wordt nog gekker, want wat Fite bij elkaar prutst is een bizar geheel waarover hij met de afstandelijke houding van een echte slacker zijn preoccupaties murmelt, rapt en, nou ja, zingt. De cd stuitert alle kanten op. Country klinkt als hiphop en hiphop als country. Het leuke is dat het zaakje bij tijd en wijlen enorm swingt en dat Fite er de ene keer grofgebekt op los motherfuckt en het andere moment zijn pijlen op je hart richt met ontroerende liedjes als ‘Mascara Lies’. Gone Ain’t Gone bevat een groot aantal pakkende popsongs, zoals het Pavement-achtige ‘No Good Here’, en eindigt buitengewoon dromerig.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tim-fite/gone-ain-t-gone/11543/
Meer Tim Fite op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tim-fite
Deel dit artikel: