Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je kunt ook té getalenteerd zijn. Tim Easton is zo'n mannetje die veel mee heeft. Een heerlijk gruizige stem, een spitse pen, handigheid met diverse instrumenten en een broeierige sound waar Daniel Lanois en Brian Eno een moord voor zouden doen. Bovendien schrijft Easton niet onaardig en tekent en schildert hij zelfs verdienstelijk.
Toch is zeker niet elke plaat van hem een meesterstuk. Porcupine is wellicht het beste werk van de naar Joshua Tree verhuisde songsmid. Het album klinkt alsof de nummers er achter elkaar uit rollen. En dat moet ook zo zijn geweest; Easton getuigde bij het verschijnen van deze plaat namelijk hoe spontaan het schrijf- en opnameproces zijn verlopen.
Porcupine heeft in ieder geval meer richting dan eerder werk doordat de meeste songs uptempo zijn en in hetzelfde warme geluidsbad wiegen. Een andere rode draad is de eindeloze reeks geografische referenties in de liedjes. Zo schreef Easton 'Baltimore' omdat al velen over dit oord zongen, onder wie de door hem benijde Randy Newman.
Echt diep hakt dit 'Baltimore' er niet in, maar op een slecht nummer kun je Easton zelden betrappen. 'Goodbye Amsterdam' is indrukwekkender, hoewel traag en slepend. Easton beantwoordt hier Mark Eitzel die met de American Music Club het befaamde 'Hello Amsterdam' speelde. En zo zijn er meer liedjes die hun oorsprong vinden in ideeën van anderen.
Heeft het grote talent ook iets uit zichzelf te zeggen? Zeker. Het titelnummer is een fraaie, mysterieuze track. 'The Young Girls' loopt over van de soul en 'Stormy' en 'Get What I Got' rocken onstuimig. Het is heel aanzienlijk wat Easton te melden heeft. Zijn nieuwe plaatje barst opnieuw van de kwaliteit en goddank heeft hij er hard aan gewerkt om meer lijn in zijn werk te krijgen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tim-easton/porcupine/18655/
Meer Tim Easton op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tim-easton
Deel dit artikel: