Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er komt een zwartogige hond aan de deur in één van de indrukwekkendste liedjes van Nick Drake. De reactie van de hoofdpersoon van het liedje is berusting. De hond, zoveel lijkt zeker, staat symbool voor de dood. Kort daarna verdween Drake met het beest naar de eeuwige jachtvelden. Tim Eastons Ammunition opent met het huiveringwekkende 'Black Dog', die ontsnapt door de voordeur. Het is verleidelijk om aan Drake te denken en diens duistere viervoeter. Easton ontketent al in het eerste nummer van zijn nieuwe cd zijn duivels en de hellehond is los.
Vervolgens speelt Easton een serie rustige liedjes die bedrieglijk lieflijk klinken. Daniel Lanois en vooral Bob Dylan zijn de voornaamste referenties voor Easton. De zanger beheerst de finesses van de Dylaneske song tot in de puntjes en hij moet de door Lanois geproduceerde platen van de oude bard grijs gedraaid hebben. Die zijn hem zo in zijn bloed gaan zitten dat zijn eigen maaksels er volkomen natuurlijk uitrollen. Na een prettig duet met Lucinda Williams komt geleidelijk het venijn uit de fles en gaat Easton over tot de scherpere tweede helft van deze plaat. Berusting én venijn maken van Ammunition een plaat om te koesteren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/tim-easton/ammunition/13219/
Meer Tim Easton op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tim-easton
Deel dit artikel: